Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε την Κυριακή 9 Ιανουαρίου 1966, στην “στενή” παραλία, με χιόνι. Εικονίζονται ο Πατέρας, η Μητέρα και η αφεντιά μου. Αλλά αυτό λίγο ενδιαφέρει την Ιστορία της Μαγννησίας… Το, κατ’ εμέ, ενδιαφέρον βρίσκεται στο φόντο, όπου φαίνεται ο μύλος του Ζαρζάμπα (Καπουρνιώτη-Παντή), η ψηλή αποθήκη στην οδό Τσοποτού, στην οποία έφτανε το τραίνο (υπάρχουν ακόμη οι σιδηροδρομικές γραμμές), το ξενοδοχείο «Ξενία» δεξιά, και ο ιερός ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με το … λιγότερο από μισό καμπαναριό.
Αυτό, το καμπαναριό, είναι το, κατά τη γνώμη μου, “ενδιαφέρον στοιχείο ιστορίας”.
Το καμπαναριό έπαθε μεγάλες ζημιές από τους σεισμούς του 1954-55 και ήταν ετοιμόρροπο. Ο αείμνηστος Δάσκαλος Θανάσης Ζέρβας στο εξαιρετικό πόνημά του [Άγιος Κωνσταντίνος Βόλου (Συνοικία, Ενορία, Ναός), Έκδοσις Ι.Ν. Αγίων Κων/νου & Ελένης (εκδόσεις ΩΡΕΣ), Βόλος 1996] σελ. 66, γράφει ότι στις 18.2.1958 δημιουργήθηκε 6μελής επιτροπή εράνου (παρατίθενται τα ονόματα) για την κατεδάφιση του παλαιού και την ανέγερση νέου καμπαναριού. Αυτό το 1958.
Ο Θανάσης Ζέρβας συνεχίζει (σελ.66) «…στο μεταξύ δημιουργήθηκε νέα επιτροπή – επιτροπή ανεγέρσεως – (ακολουθούν ονόματα)…Τέλος … το κωδωνοστάσι υψώθηκε και πάλι στον ίδιο χώρο, πανομοιότυπο με το πρώτο ύστερα από τρία χρόνια (1961), ύψους 35 μέτρων … Στοίχισε δε ένα εκατομμύριο δραχμές…». Αυτό το 1961;
Η φωτογραφία έχει βέβαιη, χειρόγραφη ημερομηνία Κυριακή 9/1/1966. Και το καμπαναριό δεν είναι ούτε μισό.
Έχουν μεσολαβήσει πέντε (5) χρόνια. Ποιος μπορεί να μας διαφωτίσει σχετικά;
Κείμενο: Μπάμπης Σκυργιάννης
Πηγή: Συζητώντας για τη Μαγνησία στο πέρασμα του χρόνου FB
