Μια εκ βαθέων συζήτηση με τον διευθυντή Χημειοθεραπείας του νοσοκομείου Βόλου. Πώς μετέτρεψε το σοκ της διάγνωσης σε κινητήρια δύναμη
Με μια συγκινητική ανάρτησή του στο διαδίκτυο πριν από λίγες μέρες, ο διευθυντής του Τμήματος Χημειοθεραπείας του “Αχιλλοπούλειου” νοσοκομείου Βόλου, Γιώργος Ρήγας (φωτογραφία), έκανε γνωστό πως η νόσος, την οποία πολεμά επί 20 χρόνια σε εκατοντάδες ασθενείς του, χτύπησε και την δική του πόρτα. Όπως ανέφερε, υποβλήθηκε σε μερική νεφρεκτομή του αριστερού του νεφρού και η βιοψία έδειξε καρκίνο, ευτυχώς χαμηλού σταδίου.
Σε μια εκ βαθέων “εξομολόγηση” στο iatronet.gr, ο ογκολόγος, ο οποίος έχει επιστρέψει κανονικά στο πόστο του, μιλά για το “καμπανάκι” που σήμανε στον ίδιο το σοκ της διάγνωσης, αλλά και για το πώς λειτούργησε μέσα του απελευθερωτικά, σε διπλή κατεύθυνση: Από τη μια πλευρά του φώτισε μια διαφορετική οπτική της ζωής. Από την άλλη έδωσε επιπλέον προωθητική δύναμη στον αγώνα του για την επίλυση οξυμένων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η υγειονομική περίθαλψη στη Μαγνησία, όπως η απουσία Ογκολογικής Μονάδας και Ακτινοθεραπευτικού Τμήματος.Remaining Time-0:36FullscreenMute
Όπως λέει χαρακτηριστικά, όσοι βάζουν εμπόδια στη δημιουργία τους θα τον βρίσκουν απέναντι και “πλέον δεν θα έχουν να κάνουν μόνο με έναν παθολόγο – ογκολόγο που αγωνίζεται για καλύτερες συνθήκες, αλλά με έναν θυμωμένο και εξαιρετικά απαιτητικό και ανυπόμονο καρκινοπαθή ασθενή”.
Πολεμώντας μια νόσο που “δεν έχει μπέσα”
Πώς είναι για έναν ογκολόγο να μαθαίνει ότι η ασθένεια που γνωρίζει τόσο καλά χτύπησε και τη δική του πόρτα; Η απάντηση, κατά τον ίδιο είναι διττή, αφού η βαθιά γνώση της νόσου από τη μια βοηθάει και από την άλλη δημιουργεί επιπλέον ανασφάλεια.
“Ειδικά σε μια νόσο που δεν έχει μπέσα, όπως ο καρκίνος, το να ξέρεις από την εμπειρία σου πώς εξελίσσονται κάποια πράγματα και πώς μια καλή πρόβλεψη μπορεί να αντιστραφεί στην πορεία, είναι κάτι που κάποιες φορές σε κάνει να αισθάνεσαι λίγο πιο ανασφαλής από τους υπόλοιπους”, εξηγεί και προσθέτει: “Πιστεύω ακράδαντα στην ειδικότητα της ογκολογίας την οποία υπηρετώ, αλλά από εκεί και πέρα είμαι και άνθρωπος. Όταν στην αξονική άλλα έψαχνα και άλλα βρήκα έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Προσπαθώ να τον διαχειριστώ. Δεν είναι μια εύκολη ιστορία, αλλά συν τω χρόνω νομίζω ότι ο άνθρωπος έχει τις ψυχικές δυνάμεις για να μπορέσει να το αντιμετωπίσει”.
Απενοχοποίηση και καθαρή σκέψη
Επικοινωνώντας με το δικό του παράδειγμα τη στάση ζωής απέναντι στο πρόβλημα, ο ογκολόγος θέλει να περάσει το μήνυμα στους καρκινοπαθείς για απενοχοποίηση, ψυχραιμία και εξωστρέφεια.
“Στις κλειστές κοινωνίες επικρατεί ακόμα η παλιά αντίληψη ότι ο καρκίνος είναι το χτικιό, η κακιά αρρώστια, το σπυρί, πράγματα δεισιδαιμονικά πλέον στην εποχή μας. Πολλές φορές ασθενείς κρύβουν συμπτώματα, μορφώματα, εξογκώματα, φοβούμενοι πως η κοινωνία θα τους έχει ‘ξεγραμμένους’”, λέει, και μοιράζεται εμπειρίες από συγγενείς ασθενών που τον του ζητούν να μην αποκαλύψει τη διάγνωση στον άνθρωπό τους, γιατί μπορεί να αντιδράσει άσχημα, ακόμα και να προβεί σε απονενοημένο διάβημα. “Αυτά δεν μπορούν να υπάρχουν στην εποχή μας. Καρκίνος δεν σημαίνει τέλος της ζωής, αλλά μια σοβαρή αρρώστια με πολλούς τρόπους αντιμετώπισης, από τους οποίους κυριότερος είναι η πρόληψη”.
Καμπανάκι για αλλαγή τρόπου ζωής
Βιώνοντας επί δύο δεκαετίες μια απαιτητική και αγχώδη καθημερινότητα, ο Γιώργος Ρήγας είχε αμελήσει όπως λέει τη φροντίδα του εαυτού του, ενώ δεν αφιέρωνε όσο χρόνο θα ήθελε στη σύζυγό του και στις δίδυμες κόρες τους. Η διάγνωση χτύπησε καμπανάκι, φωτίζοντας μια άλλη οπτική της ζωής, στην οποία έχουν μεγαλύτερη αξία αυτά που θεωρούσε δεδομένα.
Ο ανθυγιεινός τρόπος ζωής, η έλλειψη σωματικής άσκησης και το άγχος της καθημερινότητας, προδιαθέτουν στην εμφάνιση κακοήθειας. “Ένα μηχάνημα είναι ο οργανισμός μας. Αν ένα αυτοκίνητο που μπορεί να τρέχει με 50 χλμ/ώρα εσύ το αναγκάζεις να τρέχει με 100 χλμ/ώρα γιατί αυτές είναι οι ανάγκες και ταυτόχρονα δεν του βάζεις καλή βενζίνη, δεν το συντηρείς, δεν του δίνεις διεξόδους, κάποια στιγμή θα σου βγάλει βλάβη”, σημειώνει για να προσθέτει πως έχει μπει πλέον σε μια αλλαγή τρόπου ζωής.
Θα με βρουν απέναντι
Ένας ασθενής στον νομό Μαγνησίας που θα διαγνωστεί με καρκίνο, έχει τη δυνατότητα να κάνει χημειοθεραπεία στο νοσοκομείο του Βόλου. Για την ακτινοθεραπεία πρέπει να μεταφερθεί στη Λάρισα, όπου είναι το κοντινότερο Ακτινοθεραπευτικό Κλίμα, ενώ αν χρειαστεί νοσηλεία θα εισαχθεί στην Παθολογική ή στην Χειρουργική Κλινική, καθώς δεν υπάρχει Ογκολογική Κλινική. Η δημιουργία των δύο μονάδων αποτελεί πάγιο αίτημα, αλλά δεν προβλέπεται καν στον Οργανισμό του νοσοκομείου. Ο κ. Ρήγας χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα, απευθυνόμενος σε όσους σαμποτάριζαν και υπέσκαπταν την προσπάθεια ή αδιαφορούσαν γι’ αυτήν, ενώ στέλνει το μήνυμα ότι στο εξής θα τον βρίσκουν απέναντι.
“Γύρω στο 70% των ογκολογικών ασθενών, κάποια στιγμή της πορείας τους, είτε για θεραπευτικούς είτε για παρηγορητικούς λόγους θα χρειαστούν ακτινοθεραπεία. Σήμερα σε ολόκληρη την 5η ΥΠΕ (σ.σ. καλύπτει τις Περιφέρειες Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας), ακτινοθεραπευτικό τμήμα υπάρχει μόνο στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας και τα ραντεβού κλείνονται 3 ως 4 μήνες πριν ώστε να πάρουν σειρά”, τονίζει.
Τις τελευταίες περίπου 10 μέρες, μάλιστα, δεν μπορούν να γίνουν προγραμματισμένες ακτινοθεραπείες ούτε στη Λάρισα, λόγω βλάβης σε έναν αξονικό τομογράφο που κάνει τη λεγόμενη αξονική σχεδιασμού. “Δεν υπάρχει ανταλλακτικό και δεν ξέρουμε πότε θα βρεθεί. Φανταστείτε πόση ουρά και επιπλέον επιβάρυνση δημιουργείται για το επόμενο διάστημα, όποτε και αν επισκευαστεί”, τονίζει.
Η άλλη λύση είναι ο ιδιωτικός τομέας. “Έχω ασθενή που κάθε μέρα μου στέλνει μηνύματα και με ρωτάει ‘να δανειστώ για να πάω;’. Τι να απαντήσω σε αυτή τη γυναίκα; Να τη στείλω στον ΥΠΕ-άρχη; στον υπουργό;”, καταλήγει με αγανάκτηση.
