Η έκφραση γνώμης σε αυτά τα ζητήματα δεν είναι εύκολη γιατί πολλές φορές δεν είναι δημοφιλής. Εξηγούμαστε:
Στην υπόθεση του φοιτητή από την Ζαγορά που δεν μπορεί να πάρει το πτυχίο του εάν δεν εξοφλήσει το χρέος του των 105 ευρώ στην φοιτητική εστία της Λάρισας τα πράγματα είναι απλά. Το Πανεπιστήμιο κακώς συνδέει την αποφοίτηση των φοιτητών του με το εάν οφείλουν χρήματα στην Φοιτητική Εστία ή στο βιβλιοπωλείο, τη Βιβλιοθήκη, ή στην Καντίνα του πανεπιστημίου. Η σύνδεση είναι απαράδεκτη και πρέπει άμεσα ν΄ αλλάξει η εν λόγω απόφαση.
Από την άλλη ο κανονισμός του Πανεπιστημίου να υπάρχει ένα ελάχιστο αντίτιμο για την διαμονή (κοντά στα 10 ευρώ μηνιαίως) των φοιτητών σε αυτή δεν αποτελεί ούτε κατάργηση της δωρεάν παιδείας, ούτε εξοντωτική προϋπόθεση φοίτησης ενός ακόμη και άπορου φοιτητή. Άλλωστε όπως γίνεται σαφές από την ανακοίνωση του Πανεπιστημίου για το θέμα που προέκυψε, ουδείς πίεσε τον φοιτητή εάν δεν μπορούσε να εξοφλήσει το αρχικά βεβαιωθέν χρέος των 150 ευρώ -στο οποίο έγινε έκπτωση και πήγε στα 105 ευρώ- να το πράξει με εκβιασμό ότι δεν θα λάβει το πτυχίο του. Όπως προκύπτει από την ανακοίνωση του Πανεπιστημίου εάν όντως δεν μπορεί να πληρώσει αυτό το χρέος θα το κάνει το ίδιο το Πανεπιστήμιο, μολονότι επαναλαμβάνουμε είναι λάθος να συνδέεται η απόκτηση του πτυχίου με την εξόφληση με όποιον τρόπο του εν λόγω χρέους.
Ο συγκεκριμένος φοιτητής που είναι στέλεχος της ΚΝΕ στην επιστολή του αλλά και στις δηλώσεις που έχει κάνει, είναι σαφές πως δεν ανακαίνισε το θέμα επειδή δεν μπορούσε με κάποιον τρόπο να πληρώσει ο ίδιος, ή με βοήθεια, το εν λόγω ποσό. Είναι καθαρά ιδεολογική η τοποθέτησή του που είναι σεβαστή και η οποία λέει ότι θα πρέπει στις Φοιτητικές Εστίες οι φοιτητές να διαμένουν εντελώς δωρεάν. Ο φοιτητής έχει δίκιο στο ζήτημα της σύνδεσης του χρέους με το πτυχίου, σε αυτό που δεν έχει δίκιο, είναι να θεωρεί λάθος και κατάργηση της δωρεάν παιδείας, την απόφαση του Πανεπιστημίου να υπάρχει ένα συμβολικό αντίτιμο των δέκα ευρώ μηνιαίως προκειμένου να καλύπτεται μέρος των λειτουργικών δαπανών και εξόδων της Εστίας. Βεβαίως το Πανεπιστήμιο οφείλει να μεριμνά για την σωστή συντήρηση των Εστιών, τα έξοδα συντήρησης της οποίας προφανώς δεν καλύπτονται από το συμβολικό αντίτιμο των φοιτητών, που φανταζόμαστε ότι έχει θεσπιστεί στη λογική τα παιδιά που διαμένουν, να πονούν και να φροντίζουν -λόγο της ελάχιστης πληρωμής- τα κτίρια και τους χώρους που τους φιλοξενούν.
Θα μπορούσε η διαμονή στις Εστίες να είναι εντελώς δωρεάν; Φυσικά και θα μπορούσε. Ιδιαίτερα για άπορους φοιτητές θα λέγαμε πως είναι υποχρεωτικό αυτό να συμβαίνει… ωστόσο αυτό που είναι κρίσιμο δεν είναι τόσο το τίμημα των 100 ευρώ το χρόνο, αλλά καταρχήν η είσπραξη αυτών των χρημάτων να μην συνδέεται με το πτυχίο των παιδιών. Όσα δε εξ’ αυτών, δεν μπορούν ακόμη και αυτό το αντίτιμο να πληρώσουν, πρέπει να έχουν την κατανόηση του Πανεπιστημιακού Ιδρύματος το οποίο οφείλει να τα διευκολύνει, ή ακόμη και να πληρώνει αυτό το χρέος τους. Αναφορικά με τις περιπτώσεις των φοιτητών που ιδεολογικά λένε “δεν πληρώνω” για να αλλάξει ο κανονισμός γι’ όλους… η πολιτική τους άποψη και ο αγώνας τους πρέπει να είναι απολύτως σεβαστός… ωστόσο επειδή ως διαμένοντες είναι ενήλικες και υπογράφουν ένα συμφωνητικό και αποδέχονται έναν κανονισμό λειτουργίας όταν ξεκινούν την διαμονή τους στις Εστίες, θα πρέπει να αντιληφθούν πως αναλαμβάνουν και τις συνέπειες της στάσης τους – που δεν μπορεί να είναι η απειλή μη απόκτησης του πτυχίου τους -. Εάν δεν συντρέχουν οι λόγοι που περιγράψαμε παραπάνω ώστε να εξαιρεθούν της καταβολής του συμβολικού μισθώματος, η αλήθεια είναι ότι οφείλουν να αποδεχτούν την πραγματικότητα και να αξιοποιήσουν όλες τις δυνατότητες ρύθμισης που θα τους δοθούν.
