Για σιωπή της Περιφερειακής Αρχής κάνει λόγω η “Αριστερή Παρέμβαση για τη Θεσσαλία”
Σε ανακοίνωσή της η παράταξη της Αριστερής Παρέμβασης σημειώνει:
Η αλήθεια είναι πως δεν περιμέναμε την απόφαση οποιουδήποτε δικαστηρίου για να επικυρώσουμε το παρακρατικό ποιόν του Γ. Σούρλα και της συμμορίας του. Αυτό έχει χαραχτεί βαθιά στη συλλογική μνήμη του λαού της περιοχής μας και κανείς δεν πρόκειται να το σβήσει.
Η εν λόγω απόφαση όμως εκθέτει για μια ακόμη φορά την πλειοψηφία του περιφερειακού συμβουλίου, καθώς από την υποβολή της μήνυσης, μέχρι και την έκδοση της απόφασης του εισαγγελέα, ούτε ο περιφερειάρχης, ούτε κάποιος σύμβουλός της πλειοψηφίας δεν πήραν θέση, παρόλο που το ζήτημα τέθηκε σε τουλάχιστον 2 συνεδριάσεις. Είναι έκδηλη η αμηχανία που έχει η παράταξη της ΝΔ να μιλήσει για τις θεμέλιους λίθους που από το παρελθόν μέχρι σήμερα συγκροτούν την αστική πολιτική στην περιοχή. Τη βία και την αρπαγή. Μέχρις ότου μιλήσουν ανοιχτά για αυτά τα ζητήματα εμείς λαμβάνουμε ως επίσημη τοποθέτησή της, την συμμετοχή και τοποθέτηση του τότε αντιπεριφερειάρχης Λάρισας Δ. Παπαδημόπουλος τον Μάρτη του 2016 στην παρουσίαση του βιβλίου «Γρηγόρης Σούρλας – ο Καπετάνιος της Θεσσαλίας. Έτσι σώθηκε η Θεσσαλία 1942-49».
Η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία με τη νομική της ομάδα και την καταλυτική συμβολή του συναγωνιστή μας δικηγόρου Κ. Μαουσίδη Ζηργάνου, απάντησε και στην πρόκληση της μήνυσης, με πολιτικό αντιφασιστικό περιεχόμενο και κοινωνική ανάδειξή του ζητήματος, με στέρεη νομική επιχειρηματολογία και όχι με δικονομίστικά τερτίπια. Για εμάς η πάλη εναντίων του φασισμού, του εθνικισμού και του ρατσισμού πρέπει να δίνεται σε κάθε πεδίο, με όλα τα μέσα, αλλά πάντα με το κριτήριο των δρόμων.
Σήμερα που οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί στην ανατολική μεσόγειο και ευρύτερα τροφοδοτούν αντικειμενικά την εθνικιστική και ακροδεξιά ρητορεία, είναι πιο ορατή από ποτέ η ανάγκη για στρατηγική σύγκρουση με τα ιερά και τα όσια της αστικής πολιτικής και της πέμπτης φάλαγγας αυτής, των πολύμορφων φασιστικών, ναζιστικών και ξενοφοβικών ρευμάτων που γεννά. Η ανάγκη για την ενίσχυση ενός αντιφασιστικού, διεθνιστικού, αντιπολεμικού κινήματος που δεν θα αφήσει χώρο στην ενίσχυση των φασιστικών συμμοριών, θα ξεριζώσει την εθνικιστική ρητορεία και τελικά θα προκρίνει την ανάδειξη των εργατικών προτεραιοτήτων που ενώνουν τους λαούς και απομονώνουν τα αφεντικά και τους εκμεταλλευτές τους
