Του Ι. Δ. ΠΑΣΙΑ,
καρδιολόγου,
υποψήφιου με τον συνδυασμό «Συμμαχία για τον Βόλο»
Σε συνέντευξη τύπου προ 3 μηνών (πού αλλού… στην εφημερίδα Ταχυδρόμο), ο κ. Μπέος αμέσως μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Νίκου Παπαπέτρου για τις αυτοδιοικητικές εκλογές με το σύνηθες φουσκωμένο αίσθημα αυτοπροβολής είχε δηλώσει ότι «έχω μάθει να χορεύω ροκ, σκληρό ροκ…».
Από τον πρώτο πρόχειρο απολογισμό μετά τα τελευταία πρωτοφανή γεγονότα της καταστροφικής πυρκαγιάς, με τις απώλειες ανθρώπινης ζωής, τον βομβαρδισμό εν καιρώ ειρήνης της Νέας Αγχιάλου, με την παντελή πολυήμερη έλλειψη συντονισμού της πολιτικής υπηρεσίας προστασίας του πολίτη, ο αέναα αυτοθαυμαζόμενος πρώτος – δημότης – εθελοντής (κατά τον ίδιο) σύμφωνα με δήλωση του προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Βόλου κ. Χρήστου Βενέτη «έτρεχε ως ακέφαλη κότα, αδύναμος, χωρίς σχέδιο, κραυγάζοντας… Μάνα μ’ ο Βόλος καίγεται»!
Αντί για σκληρό ροκ ο χορός μεταμορφώθηκε σε αναστενάρικο με πίστα, απ’ άκρη σ’ άκρη, σε όλο τον Μητροπολιτικό Δήμο του Βόλου…
Πέρα από χορογραφικές επισημάνσεις τώρα, το πρόβλημα δεν είναι ο οποιοσδήποτε Μπέος με την κλασσική NPD (Narcissistic Personality Disorder), αυτό είναι δικαίωμά του. Το πρόβλημα είναι η συμπεριφορά των ΜΜΕ και η συμπεριφορά των πολιτών-δημοτών.
Στην εποχή μας το θέαμα παρουσιάζεται ως μία πελώρια θετικότητα, αδιαφιλονίκητη και απροσπέλαστη2.
Απλά, αυτό που φαίνεται, είναι καλό. Κάτι που έχει γίνει ένα είδος κοινωνικής συνείδησης. Αφού το προπαγανδίζει η τηλεόραση και τα ΜΜΕ (που θα πρέπει να επισημανθεί ότι στη χώρα μας έχουν τα τελευταία πανδημικά χρόνια υποστεί τη διαδικασία της πετσο-ποίησης) σημαίνει ότι είναι καλό! Η πρωτόγνωρη αυτή παντοκρατορία έχει αλλοιώσει ή / και τροποποιήσει τη λειτουργία της μνήμης. Η χειραγώγηση του κόσμου με τέτοιας έντασης αλλοίωση και διαστρέβλωση της πραγματικότητας, είναι ένα ακαδημαϊκό μάθημα στο πώς στήνεται μια δημοκρατία σε συνθήκες δυσ-τοπίας3 (τόπος σημαίνει οι άνθρωποι που τον κατοικούν, όπως διδάσκουν σε αδιάφορους μαθητές… οι αρχαίοι…)4
Λυπηρό φαινόμενο η πρόσφατη απολογιστική συνέντευξη Τύπου μετά την καταστροφική πυρκαγιά δύο εκπροσώπων Μπέου/Τριαντόπουλου. Προσοχή! Κραυγαλέα η απουσία της ηγεσίας της Περιφέρειας Θεσσαλίας, προφανώς σημείον εκκίνησης επίρριψης ευθυνών στους άλλους….
Ταχυδακτυλουργοί της στρεψοδικίας, βιρτουόζοι της διαστρέβλωσης και σολίστ της απόκρυψης ταυτόχρονα5 live.
Το θέαμα, λοιπόν, κυριαρχεί και η ουσία πάντα χάνει. Όλα είναι επικοινωνία και η επικοινωνία είναι το παν.
Και η αντίδραση των πολιτών-δημοτών;
Πότε θα ξυπνήσουν, πώς αυτή η παθητική αποδοχή που επιδεικνύουν μπορεί να ανατραπεί; Είναι ακόμη πιθανό οι πολίτες-πελάτες της αγοραίας μας δημοκρατίας να αντιδράσουν στη βάναυση αυτή καθημερινή υποτίμηση της νοημοσύνης τους;
Τι να υποθέσεις όταν δέχονται αδιαμαρτύρητα να ακούν τον αρμόδιο (υφ)υπουργό Προστασίας τους ανερυθρίαστα να επαίρεται ότι όλος ο κρατικός μηχανισμός λειτούργησε άψογα; Τι να υποθέσεις, όταν σε καιρό ειρήνης εν μέσω καλοκαιρινών διακοπών βομβαρδίστηκε η γενέτειρά του και μόνο απ’ ό,τι φαίνεται ο καλός Θεός – και μόνο – απέτρεψε τραγωδίες; Πώς να κουκουλωθεί το γεγονός ότι δύο άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί, η μία μάλιστα μπροστά στα εμβρόντητα, ανήμπορα μάτια του συζύγου της, ενώ ο άλλος προσπαθώντας να σώσει τα ζωντανά του; Δεν υποτιμάται η νοημοσύνη του πολίτη όταν μέσω του EFFIS6 υπολογίσθηκε ότι τουλάχιστον 82.600 στρέμματα κάηκαν στη Νέα Αγχίαλο πρόσφατα και ο συντοπίτης, φρεσκοεκλεγμένος βουλευτής και αρμόδιος υφυπουργός θεωρεί ότι όλα λειτούργησαν βάσει σχεδίου;
Αν επιχειρηθεί μια «ανατομική χαρακιά» στις πρόσφατες τραγωδίες της παγκοσμιοποιημένης Ελλάδας, αυτό που προβάλλει σαν αιτιολογικός πυρήνας είναι η απουσία πρόληψης. Το δόγμα «εκκενώνω – αποζημιώνω» επικρατεί. Αλήθεια, τι αποζημίωση ηθική και υλική μπορεί να απαλύνει την απώλεια ενός οικογενειακού μέλους (από τα 37.000 θύματα) που κατέληξε λόγω των στοιχειωδών ελλείψεων του ΕΣΥ στην πανδημία του κορωνοϊού;
Τι ηθική και υλική αποζημίωση μπορεί να λάβουν οι συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας των Τεμπών;
Κάτι ανάλογο, προφανώς, θα γίνει και τώρα. Κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του: Ούτε από την κεντρική εξουσία, ούτε από την Περιφέρεια, ούτε από τον ανεκδιήγητο δήμαρχο. Προσπαθούν με σπασμωδικές προσπάθειες μετάθεσης των ευθυνών έως ότου η ασθμαίνουσα μνήμη του δημότη-πολίτη υποκύψει οριστικά στα επικοινωνιακά, συνεχή Xanax, που χωρίς συνταγογράφηση ταΐζεται από τους Νενέκους των ΜΜΕ.
Μέχρι νεωτέρας υπόλογος είναι μόνον η κλιματική αλλαγή και όχι η εγκληματικά αμέλεια.
Μήπως διαφαίνεται κάποια αμυδρή ελπίδα;
Υπάρχουν και «οι αρνητές εκκένωσης: οι εθελοντές. Όσοι δεν αντέχουν να βλέπουν τον τόπο τους να απανθρακώνεται… Δεν φεύγουν. Αυτοί καθοδηγούν τους πυροσβέστες, ξενομερίτες ή και αλλοδαπούς. Αυτοί προσπαθούν να συντονίσουν το χάος που νομοτελειακά παράγει ο πολυκέφαλος και αμνήμων κρατικός μηχανισμός. Αυτός έχει μάθει: να αυτοσυγχαίρεται επί της τέφρας7».
Πρέπει ρεαλιστικά να γίνει αποδεκτό ότι οι πολίτες-πελάτες της αγοραίας μας δημοκρατίας δεν πολυσκάνε και δεν βάζουν δύσκολα στον εαυτό τους. Αφού το δείχνει το «κουτί», είτε τοπικά, είτε πανελλήνια, αφού το διακινεί το φατσοβιβλίο (F/B), έτσι (μάλλον…) θα είναι. Η κατασκευή της πραγματικότητας ως «θετικότητας» έχει εγκαθιδρυθεί! Έστω και με «λίγη βοήθεια» (a little help from our friends) από τον (ομογενή) πρεσβευτή π.χ. των ΗΠΑ (αλήθεια αναρωτιέμαι αν θα ψηφίσει στις επόμενες ελληνικές βουλευτικές εκλογές) που ευχαρίστησε την κυβέρνηση για την σωτηρία της οικογένειάς του από τη φωτιά (;) συγχαίροντάς την για την άψογη διαχείριση και τον συντονισμό της κατάστασης!
Metaverse πραγματικότητα ή dishonorable society (άτιμη κενωνία, κ. δήμαρχε) που θα έλεγε και ο μακαριστός Χάρρυ Κλύνν…
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα έλλειψης συντονισμού ήρθε από φίλο Βελεστινιώτη του οποίου η επιχείρηση απανθρακώθηκε: δήλωσε ότι η χρονικά κρίσιμη καθυστέρηση απόκρισης της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας οφείλονταν στο ότι το πυροσβεστικό όχημα και το προσωπικό του είχαν έρθει από τις Σέρρες και χάθηκαν στο Βελεστίνο ! Ενώ, σύμφωνα με τους ίδιους πυροσβέστες, ένα σημαντικό τμήμα του αντικειμενικά υποστελεχωμένου Πυροσβεστικού Σώματος είχε για υπηρεσιακούς λόγους μετακινηθεί στην Αττική και την Εύβοια.
Μήπως το περιστατικό αυτό μας θυμίζει τις διαρκείς μετακινήσεις γιατρών κάθε ειδικότητας από Υγειονομική Περιφέρεια σε Υγειονομική Περιφέρεια – ποτέ προσλήψεις – για κάλυψη επειγουσών αναγκών κατά παράβαση κάθε Ευρωπαϊκής νομοθεσίας; Μερεμέτια, δηλαδή, όχι λύσεις. Δυστυχώς, το burnout των (νέων, κυρίως) γιατρών προβλέπεται να κυριαρχήσει σύντομα και στη χώρα μας (ήδη τεράστιο το συγκεκριμένο πρόβλημα στη μεγάλη Βρετανία με το πάλαι ποτέ εμβληματικό σύστημα Υγείας NHS)
«Νηπίοισιν ου λόγος αλλά ξυμφορή γίνεται διδάσκαλος» (για τους ανόητους δάσκαλος δεν είναι η λογική, αλλά η συμφορά)8
Σαν επίλογο-μήνυμα ελπίδας παρατίθεται ένα μικρό απόσπασμα ποιήματος μιας μαθήτριας λυκείου9 (Β’ Μουσικό Λύκειο Ρόδου) που δημιουργήθηκε με αφορμή την προ ηγηθείσα της περιοχής μας καταστροφής της Ρόδου:
«Κόσμος άκοσμος
Αποποίηση ευθυνών
Πίσω απ’ τα προσωπεία
Κράτος επιτελικό
Καρπώνοντας τον κόπο
Ηρώων αληθινών
Νησί του Ήλιου
Πώς αναπνέεις τον πέτρινο αέρα
Χώμα πύρινο
Ποτίζεται με ιδρώτα
Εθελοντών Ροδίων»
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1Δημόκριτος
2Τάσου Τσακίρογλου
3Ανδρέας Καλληώρα
4Παντελή Μπουκάλα
5Τάσου Τσακίρογλου
6Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για τις δασικές πυρκαγιές
7Παντελή Μπουκάλα
8Δημόκριτος
9Αλίκη Ψωμά
