Εάν η ταινία δεν ήταν ο Τζόκερ αλλά soft πορνό άνω των 18… και στην κινηματογραφική αίθουσα ήταν ένας 50αρης που συνόδευε μια 15χρονη… οι υπάλληλοι του υπουργείου θα έπρεπε ή όχι να καλέσουν την αστυνομία, από την στιγμή που οι υπεύθυνοι της αίθουσας δεν ζήτησαν ταυτότητα από κανέναν εντός της αιθούσας;
Η σήμανση περί ακαταλληλότητας στο σινεμά ορθώς υπάρχει. Τα όρια υπάρχουν στις δημοκρατίες, υφίστανται, δεν είναι συντηρητικός μύθος απέναντι στον προοδευτισμό για να κάνουμε το βράδυ αναρτήσεις στο FB. Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία… με πλαίσια & απαγορεύσεις. Στο σινεμά την ευθύνη τήρησης των ηλικιακών ορίων έχουν οι υπεύθυνοι των αιθουσών. Η αστυνομία και οι υπάλληλοι του υπουργείου υπάρχουν για όταν αυτοί κάνουν λάθος… ή όταν οι γονείς και η κοινωνία δεν θέλουν να δουν την πραγματικότητα της αυθαιρεσίας της πλήρους ελευθερίας του διαδυκτίου… που “μεγαλώνει” πρόωρα ανθρώπους… & εν τέλει μεταλλάσει την ίδια την δημοκρατία, κάνοντάς μας να λοιδωρούμε ή να υπερασπιζόμαστε την καταργησή των ορίων ως συντηρητισμό…
Η γονική συναίνεση ως δικαίωμα συμπεριφοράς, δεν αναιρεί τα δικαίωματα του πλαισίου ως κοινωνική ομπρέλα που έχει συναποφασιστεί ή εκχωρηθεί από τους πολίτες στο κράτος… όπως δεν το αναιρεί & ο υπερβάλλων ζήλος οιουδήποτε δημόσιου λειτουργού, ο οποίος οφείλει να αντιλαμβάνεται και να του ειναι ξεκάθαρο, πότε και πώς το πλαίσιο έχει την ανάγκη εφαρμογής του. Είναι σαν την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου… εάν θέλουμε να εφαρμοσθεί πραγματικά παράγοντας αποτελέσματα, πρέπει να τον εφαρμόσουμε, όχι να κάνουμε πως τον εφαρμόζουμε…
