O κ. Ιάσων βάδιζε μόνος παρατηρώντας το αχανές σύμπαν. Γεννήθηκε πριν 96 χρόνια στο Βόλο και τον είπανε Ευάγγελο που πάει να πει ο καλός άγγελος . Στην αρχή σπούδασε οφθαλμίατρος ως Ευάγγελος. Ως Βαγγέλης ήταν στην βάφτιση μου κομψευόμενος νεαρός με μουστάκι. Αργότερα έμαθα ότι ο Ευαγγελος έφυγε για τη Αθήνα μη μπορώντας τον ασφυκτικό εγκλεισμό του Βόλου. Ο Βαγγέλης ήταν θείος και φίλος του πατέρα.
Ο Βαγγέλης πάντα μου έφερνε μια αγκαλιά βιβλία. Όχι ένα βιβλίο αλλά μια αγκαλιά βιβλία. Η μοναδική του ενασχόληση ήταν να διαβάζει και να γράφει. Ο άλλος κόσμος υπήρχε ως διάκοσμος. Είχε καταλάβει καλά ότι όλοι μας ζούμε μέσω ενός φαντασιακού αλγορίθμου το οποίο εκλαμβάνουμε ως πραγματικότητα. Που πάει να πει ότι για να νομίζεις ότι ζεις στην πραγματικότητα θα πρέπει να υιοθετήσεις μια φαντασία. Αν κάποιος σου αφαιρέσει την φαντασία δεν είναι ότι θα δεις την πραγματικότητα , δεν θα δεις απολύτως τίποτα. Κι αυτό ήταν ένα από τα σημεία της μόνιμης διαφωνίας μας.
Θυμάμαι έντονα πριν από δέκα πέντε χρόνια ήρθε στο σπίτι ξαφνικά με την θεία Τώνη. Το ίδιο περπάτημα και η ίδια παιδικότητα. Καθίσαμε ώρες στο μπαλκόνι μιλώντας για το κακό που υπάρχει στον κόσμο. Προσπαθούσαμε να δούμε αν είναι οντότητα ή αν ήταν έλλειψη του καλού. Ο Βαγγέλης επέμενε ότι είναι οντότητα εγώ ότι είναι μια έλλειψη. Ισως δεν είχε σημασία το περιεχόμενο της συζήτησης αλλά η ίδια η συζήτηση. Δυο άνθρωποι ακόμα στον κόσμο μπορούσαν να συζητούν όχι για πράγματα αλλά για ιδέες.
Ο Ιάσων Ευαγγελίου έγραψε πάνω από 120 βιβλία. Ουδέποτε από ότι θυμάμαι έκανε μια παρουσίαση. Και τον ρώτησα για αυτό. Μου είπε «δουλειά μου είναι να τα γράφω» τίποτα άλλο. Το 2013 και το 14 τον πρότεινε η εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών για Νόμπελ λογοτεχνίας. Το δέχτηκε αλλά δεν το περίμενε. Με την αφορμή αυτή τον τίμησε και η πόλη του ο Βόλος, δεν ξέρω αν έγινε ποτέ άλλη εκδήλωση στο όνομα του. Τότε ήταν η τελευταία φορά που τον είδα.
Μόλις χθες έμαθα ότι Τετάρτη προς Πέμπτη το πρωί ο Βαγγέλης ο Ιάσων Ευαγγέλου έφυγε από αυτή τη ζωή. Μια ελαφριά αδιαθεσία τον οδήγησε στο νοσοκομείο και εκεί εκούσια διάλεξε να γυρίσει στο σπίτι του εκεί στα βιβλία και στα γραπτά του, στον δικό του κόσμο.
Δεν ξέρω τι θα ζήσει από αυτόν τον τεράστιο όγκο των γραπτών του. Δεν ξέρω καν αν το όνομα Ιάσων Ευαγγέλου έχει να πει κάτι σε κάποιον σήμερα από όσους δεν τον γνώρισαν. Αυτό που έμαθα από αυτόν είναι ότι αξίζει τον κόπο να δημιουργήσεις ένα κόσμο προσπαθώντας να μάθεις τον κόσμο. Δεν ξέρω τελικά αν ο ίδιος κατάφερε να ζήσει στον πραγματικό κόσμο ξέρω οτι όμως ότι το προσπάθησε όσο κανείς άλλος.
Καλό ταξίδι θείε Βαγγέλη Ευαγγελίου καλό ταξίδι Ιάσονα Ευαγγέλου … μακάρι να βρεις εκεί την αλήθεια και τις απαντήσεις που έψαχνες σ’ ολόκληρη ζωή…
Ν.Β.
