Του Γιάννη Κατσινάρη
Ο κινηματογράφος ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ άρχισε να λειτουργεί το
1928 κατασκευή του αρχιτέκτονα Κων.Χατζηαργύρη και
ιδιοκτησίας του Σπαή.Μετά το είχε η κόρη του.
Εκείνη την εποχή ήταν ένας από τους καλούς
κινηματογράφους που λειτουργούσαν στην επαρχία.
Η μεγάλη του σκηνή είχε την δυνατότητα να γίνεται και
και σκηνή θεάτρου με θιάσους που έρχονταν από την Αθήνα.
Δυστυχώς όμως την περίοδο του εμφυλίου ήρθε ένα γεγονός,
να διακόψει την μέχρι τότε λειτουργία του .
Αυτό συνέβη τον Φεβρουάριο του 1949 όταν συνελήφθη
αιχμάλωτος σε μια μάχη στο Βίτσι ένας στρατιώτης του
Δημοκρατικού Στρατού που εργαζόταν σαν ταξιθέτης στον
κινηματογράφο Αχίλλειο του Βόλου.
Ο αξιωματικός που τον συνέλαβε έτυχε να είναι Βολιώτης
έβγαλε το πιστόλι του να τον σκοτώσει.
{Σημ. Ούτε ο ταξιθέτης αλλά ούτε και ο αξιωματικός
γνώριζαν ότι ήταν από τον Βόλο }
Ο ταξιθέτης για να γλυτώσει την ζωή του, του είπε πως ήταν
από τον Βόλο και ότι γνώριζε που κρύβονται όπλα από τους
κομμουνιστές και ποιοι τα έχουν.
Ο αξιωματικός έβαλε το πιστόλι στην θήκη του και έστειλε
τον αιχμάλωτο στα μετόπισθεν για ανάκριση.
Ο Διοικητής της μονάδος ακούγοντας τον αιχμάλωτο ότι
γνωρίζει αποθήκη όπλων στο Βόλο και τους κομμουνιστές
που τα έχουν ,ενημέρωσε το Α/2 γραφείο του Γενικού
Επιτελείου Στρατού,αρχηγός ήταν ο στρατηγός Παπάγος.
Το Γ.Ε.Σ έδωσε ιδιαίτερη σημασία στην υπόθεση και
διέταξε να μεταχθεί συνοδεία στην 83η Στρατιωτική Περιοχή
Βόλου.
Το Α/2 γραφείο έστειλε ανακριτική επιτροπή για να
διερευνήσει την υπόθεση.Η επιτροπή αποτελούνταν από
έναν ταγματάρχη, έναν λοχία ,έναν δικηγόρο από την
Θεσσαλονίκη ,κι ένα ιδιώτη από την Αθήνα.
Η επιτροπή ενημερώθηκε από τον διευθυντή του Α/2
γραφείου της περιοχής { γνωστός τότε στους Βολιώτες }
άρχισε η ανάκριση στα γραφεία του Στρατοπέδου
Γεωργούλα στην Ν.Ιωνία.
Ο ταξιθέτης ανακρινόμενος κατέθεσε φαντασιώδη πράγματα.
Ότι στον κινηματογράφο Αχίλλειο ήταν κρυμμένα όπλα,
από τους υπαλλήλους τους οποίους κατονόμασε ,και ότι
όλοι τους είναι κομμουνιστές.
Η ανακριτική ομάδα με το Α/2 γραφείο της 83ης Περιοχής
συνέλαβε όλους αυτούς που είπε ο ταξιθέτης τους οποίους
έκλεισε στα απομονωτήρια του Στρατοπέδου Γεωργούλα.
Παράλληλα όμως έκανε και έρευνα στο πίσω μέρος της
οθόνης του Αχιλλείου, και ανακάλυψε ένα παλιό ιταλικό
όπλο που είχε βρει ένας από αυτούς <που κατονόμασε ο ταξιθέτης > στην παραλία του Βόλου όταν αποχωρούσαν οι Ιταλοί ,και το έκρυψε πίσω από την οθόνη.Μαζί με το όπλο βρήκαν και μερικά κουπόνια του ΕΑΜ .Τίποτε άλλο δεν βρέθηκε.
Άρχισαν όμως τα φρικτά βασανιστήρια μήπως αποσπάσουν
και κάτι άλλο.Τον καθ ένα που ανέκριναν τον ξεγύμνωναν
και τον άφηναν με το εσώρουχο.
Τον έδεναν πάνω σ έναν ξύλινο πάγκο μπρούμυτα και με
έναν δερμάτινο βούρδουλα τον κτυπούσαν μέχρι να
ματώσει το κορμί του.
Πρώτος ανακρίθηκε αυτός που βρήκε και έκρυψε το Ιταλικό
όπλο.Με την πρώτη βουρδουλιά είπε στους βασανιστές .
<< Μη με δείρετε θα σας τα πω όλα.>>
Παρών στα βασανιστήρια ήταν και ο διευθυντής του Α2
γραφείου που ήταν και συμπατριώτες μ αυτόν που έκρυψε
το όπλο.Του είπε να τα πει όλα και θα απαλλαγή κι ας
έκρυψε το όπλο.Τότε αυτός άφησε την φαντασία του
ελεύθερη και αράδιασε ένα τερατώδες ψέμα ότι όλοι οι
άλλοι ήταν αυτοί που σκότωσαν τον Δημ.Μαργιόλη πρόεδρος
της < Ένωσης Πατριωτών Εθνικοφρόνων > τον Αύγουστο
του 1946 .
Οι δράστες της δολοφονίας του Μαργιόλη είχαν συλληφθεί
καταδικάστηκαν σε θάνατο και τους είχαν εκτελέσει.
Και για τα κουπόνια του ΕΑΜ είπε ότι τα έδωσε ένας
υπάλληλος δικηγορικού γραφείου του Βόλου.
Μετά από αυτά που είπε αυτός που έκρυψε το όπλο άρχισαν
να ανακρίνουν τους άλλους που εργάζονταν στο Αχίλλειο.
Ήθελαν να ομολογήσουν ότι αυτοί σκότωσαν τον Μαργιόλη.
Και όταν νύχτωνε ξεχωριστά τον καθ ένα τον έφερναν για
ανάκριση, τους έκαναν φάλαγγα ουρλιάζοντας από τους πόνους
και για να μην ακούγονται οι φωνές τους έξω, έβαζαν και
δούλευαν οι μηχανές των μοτοσυκλετών .
Για μια εβδομάδα άντεξαν τα βασανιστήρια τα κορμιά τους
πληγιασμένα δεν μπόρεσαν να υποφέρουν άλλο, άρχισαν να λένε << ναι >> σε όλες τις ερωτήσεις και υπέγραψαν στο τέλος ότι αυτοί σκότωσαν τον Μαργιόλη.
Μετά από λίγο καιρό άρχισε η δίκη στο Έκτακτο Στρατοδικείο.
<< Εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Παύλου Το Έκτακτον Στρατοδικείον Λαρίσης συνεδριάσαν εν Βόλω την 5ην και 6ην Μαϊου 1949…………… Δια ταύτα Αποφασίζει και κηρύσει παμψηφεί ενόχους δια σύστασιν συμμορίας κατοχήν όπλων και φόνον εκ προμελέτης εις βάρος του Δημ.Μαργιόλη τους Αθαν.Γκιώνην , Γεωργ.Εμερτζιάδη , Γεωρ.Τράϊκον, Γεωρ.Κωστακόπουλον ,Κων.Πισιώτην, Κων.Καουλιάν , και Γεωρ.Αντωνούλην. Και επιβάλλει εις αυτούς την ποινή δις εις θάνατον. Οι καταδικασθέντες όλοι τους αθώοι εκτελέσθηκαν το πρωϊ της 9ηςΜαϊου 1949 στη θέση < Καζανάκι >
Αυτή ήταν περιληπτικά η θλιβερή ιστορία του Αχιλλείου,
που συνέβη σ εκείνα τα δίσεκτα και πέτρινα χρόνια του
εμφυλίου.
Εκείνα τα χρόνια που συνέβη αυτό, είχε κυκλοφορήσει ότι
τα πολεμικά καράβια που ήταν αγκυροβολημένα μπροστά
από το Αχίλλειο < έπιασαν στον άσυρματο τους σήματα και επικοινωνία με τους αντάρτες από ασύρματο που ήταν εγκατεστημένος πίσω από την σκηνή του Αχιλλείου.>
Αλλά δεν ήταν ο λόγος αυτός που έχασαν την ζωή τους
αθώοι συμπολίτες .
Από την καταγγελία ενός για να σώσει το τομάρι του έχασαν
την ζωή τους..
Μετά από χρόνια όμως 17 Νοεμβρίου 1952 δημοσιεύθηκε
στην εφημερίδα < Νέον Βήμα > της Λάρισας επιστολή ενός
μέλους της ανακριτικής ομάδας της 83ης Στρατιωτικής
Περιοχής Βόλου με τίτλο <Δια να μάθη ο Λαός του Βόλου την αλήθεια>
Βλέπετε το κρίμα δεν ευλογείτε.
Ακολουθεί η συνέχεια για την παραλία του Βόλου.
Πηγή: Συζητώντας για τη Μαγνησία Στο Πέρασμα του Χρόνου, FB
