Η ανακοίνωση της συνδικαλιστικής παράταξης ΔΑΣ ΟΤΑ που πρόκειται στο ΚΚΕ έχει ως εξής:

Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου στις 24/7 η Δημοτική Αρχή Μπέου και η παράταξη «Συμμαχία για τον Βόλο» του κ. Παπαπέτρου κατέφυγαν, για μια ακόμα φορά, σε έναν σκυλοκαυγά, με εκατέρωθεν επιθέσεις και βαρείς χαρακτηρισμούς, συσκοτίζοντας έτσι τα πραγματικά προβλήματα του λαού του Βόλου και των εργαζομένων στο Δήμο. Την ίδια ώρα που οι δυο παρατάξεις συμφωνούν στους βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής που βλέπει τους Δήμους ως κανάλι διοχέτευσης κονδυλίων σε κάθε είδους επιχειρηματικά συμφέροντα και ψηφίζουν από κοινού, ερήμην των εργαζομένων και των συλλογικών τους οργάνων, αντιδραστικές αποφάσεις, όπως έγινε πρόσφατα με την τροποποίηση του Οργανισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας (ΟΕΥ) του Δήμου (που αφορούσε εργαζομένους σε ευαίσθητες Υπηρεσίες, όπως παιδικούς σταθμούς και αθλητικά κέντρα), «τσακώνονται» για τριτεύοντα ζητήματα.
Θα μπορούσε κανείς να προσπεράσει τον πολιτικό τους αυτοεξευτελισμό, ένδειξη της γενικότερης σαπίλας του αστικού πολιτικού συστήματος, αν και οι δύο πλευρές δεν προσπαθούσαν να αναμείξουν τους εργαζόμενους στο Δήμο στις «διαμάχες» τους. Από την μια μεριά, ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης κατέφυγε με απαράδεκτο τρόπο σε μήνυση και σε αυτόφωρη διαδικασία απέναντι στην αναπληρώτρια Διευθύντρια Οικονομικών του Δήμου, επειδή το υπηρεσιακό στέλεχος «καθυστέρησε» να του παράσχει οικονομικά στοιχεία που ζήτησε. Από την άλλη μεριά, ο Δήμαρχος Βόλου, στο γνώριμο ύφος και «ήθος» του, επιχείρησε να εμπλέξει τα συνδικαλιστικά μας όργανα στην αντιπαράθεση, εγκαλώντας τα, γιατί δήθεν δεν υπεράσπισαν την αναπληρώτρια Διευθύντρια απέναντι στις κατηγορίες της αντιπολίτευσης για παραβιάσεις του υπαλληλικού κώδικα..
Όταν στο βάλτο – και τέτοιο έχουν καταντήσει τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου οι δυο παρατάξεις – τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια. Η ΔΑΣ-ΟΤΑ Μαγνησίας θεωρεί ότι κανένας από τους δυο (δήθεν) «μονομάχους» δεν μπορεί να εμφανίζεται ως υπερασπιστής των εργαζομένων του Δήμου. Η Δημοτική Αρχή έχει αποδείξει ότι υπηρετεί μέχρι κεραίας την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής στο Δήμο, πολιτική που σφαγιάζει συστηματικά τα εργασιακά μας δικαιώματα, εμμένει στο άθλιο καθεστώς των πολιτικών ομήρων – συμβασιούχων και, με μοχλό εκλεγμένα στελέχη του Δήμου και ορισμένα διευθυντικά στελέχη, πιέζει αφόρητα τους συναδέλφους σε αρκετές υπηρεσίες και εντατικοποιεί την εργασία τους. Η παράταξη «Συμμαχία για τον Βόλο», αντί να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα του λαού και των εργαζομένων στο Δήμο, με τις διαχρονικές ελλείψεις στις Υπηρεσίες, παίζει τους «κλέφτες και αστυνόμους» με την Δημοτική Αρχή, και καταφεύγει σε ένα ανούσιο και επικίνδυνο παιχνίδι συνεχών μηνύσεων, αγωγών και εισαγγελικών παραγγελιών, βγάζοντας επί της ουσίας λάδι την ασκούμενη πολιτική και θέτοντας σε κίνδυνο έως και το ίδιο το ψωμί συναδέλφων που δεν στέκονται σούζα μπροστά της.
Η σταθερή και αμετακίνητη στάση της ΔΑΣ-ΟΤΑ Μαγνησίας σε ζητήματα διώξεων ενάντια σε συναδέλφους είναι γνωστή σε όλους. Τα στελέχη της εξάλλου έχουν βρεθεί στο στόχαστρο αρκετών τέτοιων διώξεων. Θεωρούμε απαράδεκτο οι ευθύνες των Δημοτικών Αρχών να μετατίθενται στις πλάτες υπαλλήλων, όσο υψηλόβαθμη θέση και αν έχουν. Υπερασπίζουμε και θα υπερασπίζουμε απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία κάθε συνάδελφο, πρώτα και κύρια τους εκατοντάδες συναδέλφους που εργάζονται καθημερινά, με αυταπάρνηση, ανιδιοτέλεια και δίχως την παραμικρή σκοπιμότητα, στην πρώτη γραμμή όλων των Δημοτικών Υπηρεσιών για να στηρίξουν τις ανάγκες του λαϊκού κόσμου. Ποτέ δεν καθορίσαμε την παρέμβαση μας με βάση τις πολιτικές ή παραταξιακές αντιλήψεις και προτιμήσεις του ενός ή του άλλου συναδέλφου.
Οι συνάδελφοι το γνωρίζουν αυτό καλά, γι’ αυτό και μας εμπιστεύονται μαζικά με την ψήφο τους, αλλά και μας εκτιμούν, ακόμα και αν δεν μας ψηφίζουν. Γνωρίζει ο κάθε συνάδελφος και συναδέλφισσα ότι οι εκλεγμένοι της ΔΑΣ-ΟΤΑ Μαγνησίας είναι οι πρώτοι που θα τρέξουν να τους υπερασπιστούν απέναντι στη Δημοτική Αρχή, απέναντι σε κάθε άλλη δημοτική παράταξη, αλλά και σε υπηρεσιακά στελέχη που αυθαιρετούν, ότι θα βρει όποτε απευθυνθεί στην παράταξη μας τον πιο συνεπή και αποφασιστικό συμπαραστάτη. Τα παιχνίδια σας λοιπόν αλλού!
Η πολιτική στους Δήμους προς όφελος των εργαζομένων δεν γίνεται με αγωγές και μηνύσεις, δεν υλοποιείται μέσα στις αίθουσες των δικαστηρίων, παρέα με εισαγγελείς και αστυνομικούς, αλλά αποτελεί αντικείμενο καθημερινής πάλης στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους. Εκεί κρίνεται και το κατά πόσο ο καθένας μπορεί να βάλει τις γνώσεις του, νομικές ή άλλες, στην υπηρεσία του λαού του Βόλου.

Για προσέφυγε ο Παπαπέτρος

Διαβάστε το άρθρο με το οποίο απάντησε στο γατί προσέφυγε στη Δικαιοσύνη εις βάρος της Οικονομικής Διευθύντριας του Δήμου ο κ. Παπαπέτρος :

“Γιατί προσφεύγω στην Δικαιοσύνη εναντίον κάθε αυθαιρεσίας”

Αυθαιρεσίες, αγνόηση του νόμου και ύβρεις κατά την άσκηση της εξουσίας της απ’ την Δημοτική αρχή. Ένα συνεχώς διογκούμενο και εξελισσόμενο φαινόμενο, που απαιτεί αντίδραση. Πολιτική αντιμετώπιση και λαϊκισμός.
Σε ατομικό επίπεδο η σημερινή δημοτική αρχή χλευάζει συλλήβδην τους πολιτικούς της αντιπάλους, τους συκοφαντεί, τους υβρίζει, βιαιοπραγεί κατ’ αυτών, τους απειλεί, τους διώκει, τους εκφοβίζει και συνειδητά επιλέγει μία τακτική δολοφονίας χαρακτήρων.
Σε θεσμικό επίπεδο αποκλείει την άσκηση ελέγχου, αφαιρεί το λόγο, δεν ανέχεται το διάλογο, υπονομεύει το κύρος των οργάνων, διακωμωδεί τις συνεδριάσεις των συμβουλίων και εκφυλίζει τους θεσμούς.
Σε επικοινωνιακό επίπεδο προβάλλεται η χυδαιότητα, η φθηνιάρικη εξυπνάδα, η ανέξοδη (τζάμπα) μαγκιά, ο κοινωνικός αυτοματισμός, η ευθύνη των άλλων και το «δικό μας» ανεύθυνο.
Έτσι, τελικώς επιβεβαιώνεται ότι «η εξουσία διαφθείρει…η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα» (επιστολή του έτους 1887 του Λόρδου Άκτον προς τον αγγλικανικό Επίσκοπο Μάντελ Κρέιτον)
Οι διαπιστώσεις αυτές μικρή αξία έχουν αν δεν καταλήγουν και σε προτάσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Και εδώ ακριβώς αρχίζει το πραγματικό πρόβλημα, στο οποίο κάποιοι εκπρόσωποι του «επαναστατικού» κινήματος της περιοχής, με την πολιτική τους εμπειρία και διορατικότητα, διατείνονται ότι ανηύραν τη λύση, η οποία είναι, κατά δήλωσή τους, πολιτική (ωσάν να μπορούσε να είναι κάτι άλλο), αλλά δεν έχει σχέση με την άσκηση δικαιωμάτων ενώπιον θεσμικών οργάνων και δικαστικών αρχών (λες και η τελευταία δεν είναι κοινωνική ενέργεια ή είναι αποδοκιμαστέα πολιτική πράξη). Παραμένει βέβαια ως ερώτημα το γιατί η πολιτική αντιμετώπιση του ζητήματος δεν απέδωσε μέχρι σήμερα.
Οι «πολιτικές» αυτές σκέψεις και προτάσεις θα μπορούσαν, ίσως, να κινούνται στους παρακάτω άξονες.
Πρώτη σκέψη:
– Οφθαλμόν αντί οφθαλμού (Έξοδος 21:24, 25· Δευτερονόμιο 19:21).
Άρα, πράξτε ακριβώς τα ίδια, βρίστε, συκοφαντήστε, χλευάστε, βιαιοπραγήστε, απειλείστε, διακωμωδήστε, κ.ο.κ.
– Καμιά ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας (Λουί Αντουάν ντε Σαιν-Ζυστ, εκ των ηγετών της Γαλλικής Επανάστασης).
Με «επαναστατικές» πράξεις αποκλείστε κάθε δικαίωμα λόγου σ’ αυτούς που μας το στερούν.
Δεύτερη σκέψη:
– Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες (Βολταίρος)
Αρκετά μεταφυσική προσέγγιση για να είναι αποτελεσματική. Και κυρίως δεν αποδίδει σ’ αυτούς που δεν αντιλαμβάνονται το δικαίωμα της διαφωνίας.
Τρίτη σκέψη:
– Δίκαιον ουκ άλλο τι εστίν ή το κρείττονος ξυμφέρον (Πλάτωνα Πολιτεία 338 C). Δηλαδή, δίκαιο δεν είναι τίποτα άλλο, παρά το συμφέρον του ισχυρότερου.
– Το δίκαιο των άνισων είναι δίκαιο της ανισότητας (Μαρξ). Το δίκαιο είναι η επιβολή της κυρίαρχης τάξης πάνω στην άλλη.
Μέχρι το Σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, με την αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων και κατ’ επέκταση και του οικονομικού και πολιτικού εποικοδομήματος, μπορούμε ν’ αναμένουμε. Διαφορετικά, δεν έχει νόημα να προσφύγουμε στην αστική δικαιοσύνη. Εξάλλου, ο ποινικός κώδικας επινοήθηκε για να εμποδίσει τους φτωχούς να κλέβουν απ΄ τους πλούσιους και ο αστικός για να επιτρέπει στους πλούσιους να κλέβουν τους φτωχούς!
Τέταρτη σκέψη:
– Αδύνατον οικείσθαι πόλιν άνευ δικαιοσύνης (Αριστοτέλους Πολιτεία, Γ’, 12). Είναι αδύνατον να κατοικηθεί και να διοικηθεί μία πόλη χωρίς δικαιοσύνη
– Μέγιστον πολιτικόν αγαθόν το δίκαιον (Αριστοτέλους Πολιτεία Γ’ , 11). Η δικαιοσύνη είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό – πολιτικό αγαθό.
Μήπως, λοιπόν, η πιο πολιτική σκέψη – πρόταση είναι η επιδίωξη, με κάθε τρόπο, εφαρμογής του δικαίου, που τουλάχιστον θα επιτρέψει σε μας τους πολίτες της πόλης (απ’ όποια θέση και αν είμαστε) να ασκούμε τα δικαιώματά μας και θα θέσει φραγμό στην αυθαίρετη εξουσία, ώστε να περιοριστεί η ανομία της ; Ακόμη και αν αυτή η προσφυγή στη δικαιοσύνη είναι προσφυγή σε θεσμούς του αστικού κράτους. Για φανταστείτε κάποιον εργαζόμενο που δεν πληρώνεται τις αποδοχές του να στερείται και της δυνατότητας προσφυγής στα δικαστήρια για διεκδίκησή τους, επειδή θα κινδύνευε τούτο να θεωρηθεί επιλογή μη πολιτική και έξω απ’ την επαναστατική λογική της τάξης του (μάλλον άλλα έλεγε ο θείος Λένιν).
Μέχρι να βρούμε τις αποτελεσματικές πολιτικές επιλογές που θα μας λύσουν το πρόβλημα στην πόλη μας (να μας τις πει κάποιος, αν τις ξέρει), ας αρκεστούμε στις πραγματικά και ουσιαστικά πολιτικές επιλογές, όπως είναι η άσκηση των δικαιωμάτων μας ενώπιον των θεσμικών και δικαστικών αρχών, που θα μπορούσαν ν’ αποφέρουν αποτελέσματα, χωρίς μεταφυσική αναζήτηση της δικαίωσης σε άλλα, αναζητούμενα ακόμη, καθεστώτα ή σε άλλη ζωή !!!