Του Νίκου Παπαπέτρου
Η πόλη μας, προεξάρχοντος του τοπικού μας ηγέτη, επιδίδεται σε έναν αγώνα διαγραφής του παρελθόντος της (όχι του πρόσφατου, το οποίο και θα έπρεπε), διά της απαξίωσης εγκατάλειψης, ου μην αλλά και καταστροφής των μνημείων της. Η κίτρινη αποθήκη, με όλους τους συμβολισμούς διώξεων, φυλακίσεων και βασανισμών των αγωνιστών, αλλά και της αντίστασης του Βολιώτικου λαού κατά των κατακτητών, κινδυνεύει με κατάρρευση, αφού το ιστορικό αυτό κτίριο υποβαθμίστηκε ως προς την δομική και στατική του επάρκεια μετά τις επεμβάσεις που έγιναν και ουδέποτε ολοκληρώθηκαν.
Η εταιρία που ανέλαβε την αποκατάσταση είναι η ίδια που κατασκεύασε και το πάρκινγκ της Φιλελλήνων, με πλείστες όσες κακοτεχνίες και πλημμέλειες, αλλά προφανέστατα λιγότερες (ίσως και μηδενικές) άλλων ιδιωτικών έργων που φέρεται να κατασκεύασε στη μακρινή μας Σκιάθο!!!
Και βέβαια η εταιρία αυτή φημολογείται ότι τώρα πλέον δεν υφίσταται (πτώχευσε) ή ότι έχει εγκαταλείψει το σύνολο των δημοσίων έργων. Υποθέτω, πως δεν της έχουν επιστραφεί οι εγγυητικές επιστολές καλής εκτέλεσης που έδωσε ή που θα έπρεπε να έχει δώσει ως ανάδοχος κατά την υπογραφή των συμβάσεων.
Σημειώνεται ότι, το κτίριο της κίτρινης αποθήκης έχει χαρακτηρισθεί ως διατηρητέο, ήτοι ως κατασκεύασμα που είναι αναγκαία η συντήρησή του για την ανάδειξη των χαρακτηριστικών του και την προστασία του. Μην έχοντας ληφθεί για αρκετό διάστημα κανένα σχετικό μέτρο το κτίριο βρίσκεται σε κατάσταση χειρότερη από την πρότερη. Και η δημοτική αρχή των “έργων” καθεύδει ή χλευάζει. Ποιούς όμως;
Οι γραμμές από το παραδοσιακό τρενάκι Πηλίου στην Αγριά Βόλου καταστράφηκαν, επειδή θεωρήθηκαν αυτές υπεύθυνες των τελευταίων πλημμυρών ! Και αυτές είχαν χαρακτηρισθεί ως πολιτιστικό μνημείο, χρήζον ιδιαίτερης προστασίας και συντήρησης, αξιολόγηση που στηρίχθηκε σε ειδικές εκθέσεις αρμοδίων μηχανικών και όχι μόνο. Η κληρονομιά του De Chirico στην πόλη μας έγινε “κικιρίκου”!!!
Η αρμόδια Εφορία Νεοτέρων Μνημείων έχει ζητήσει την πλήρη αποκατάσταση του ιστορικού αυτού μνημείου, αποκατάσταση που σημαίνει χρήση των ίδιων υλικών που αποξηλώθηκαν. Που βρίσκονται ή θα βρεθούν βέβαια αυτά ; Άγνωστο!
Μπροστά στα φαινόμενα αυτά της πολιτιστικής “Λαίλαπας”, ένα “ταχυδρομικό” πουλάκι μας ενημέρωσε, μεταφέροντας προφανώς το μήνυμα του αποστολέα ότι, διά των ενεργειών του πολυχρονεμένου μας μπέη, ενεργοποιήθηκαν οι αρχές για τη γρήγορη μελέτη αποκατάστασης. Πρωτοποριακή πράγματι άποψη, η οποία πρέπει να μελετηθεί για γενικότερη εφαρμογή. Μπορούμε δηλαδή να σκοτώσουμε κάποιον για να ενεργοποιήσουμε τα αντανακλαστικά των διωκτικών αρχών. Δεν πειράζει όμως, πουλάκι είναι και “χάν”εται στις λεπτομέρειες του μηνύματος ή στη γοητεία του σιτιστή του ! Οι δε της προστασίας μας την ευθύνη έχοντες εμμέσως προτρέπουν τους πολίτες για την αποφυγή καταγγελιών, προκειμένου, δι’ αυτού του τρόπου (των αναφορών δηλαδή), να μην διασαλεύεται η τάξις και η ασφάλεια της πόλης μας, πρωτίστως όμως, η δική τους ηρεμία.
Μίας πόλης που δεν θέλει μνήμες από το παρελθόν – κάποιοι εκ των ηγετών της προτιμούν να θυμούνται μόνον το πρόσφατο, το πολύ της 7ετίας! – ούτε οράματα για το μέλλον. Και αντί για μνημεία προτιμά να θαυμάζει εκστασιαζόμενη τα ιπτάμενα φαναράκια. Ίσως καθυστερήσει λίγο ν’ αντιληφθεί ότι αυτά είναι κόκκινα !
