Με τους μπαρμπάδες του Μανισαλή στο Βόλο…
Μιά φορά, Γενάρη μήνα, πήγανε αποβραδίς και ρίξανε ένα παραγάδι. Λίγο πρίν ξημερώσει, μπήκανε στο βαρκάκι, σηκώσανε την κολοκύθα που ´χανε για σημαδούρα κι αρχίσανε ν ´ανεβάζουνε το παραγάδι.. Όπου λέει ο Γιάγκος:
” Ρε, Στέφανε, στου Άη-Γιώργη ρίξαμε το παραγάδι” .
Του φάνηκε ότι φέγκριζε μέσα απο τη θάλασσα ο ξερόβραχος με το εκκλησάκι του Άη-Γιώργη. Πάει του ´στριψε, σκέφτηκε ο άλλος, δέν έχει ξυπνήσει ακόμη. Δέν έδωσε σημασία. Ξανά ο Γιάγκος : Ρε, δέν μιλάς, στον Άη-Γιώργη το ρίξαμε το παραγάδι . ” Τί παραμιλάς, ρε” , του λέει ο Στέφανος.
Κι όπως ο Γιάγκος του κάνει νόημα να κοιτάξει πίσω του, βλέπει κάτι να εξέχει απο τη θάλασσα που φωσφόριζε..
” Ώχ, υποβρύχιο, πως διάολο μπλέξαμε νυχτιάτικα;”
Πάνω στην ώρα, ο τεράστιος όγκος φύσηξε κι έβγαλε ένα σιντριβάνι νερό προς τον ουρανό..Τους κόπηκε η χολή.
” Έλα, ρε,ν ´αγκαλιαστούμε, συχώρα με για ό,τι σου έκανα” λέει ο Στέφανος.” Καραντόλι είναι,θα μας πάρει μαζί του” ..
Ο Γιάγκος σβήνει τη λάμπα, αφήνει την κολοκύθα και παίρνει σιγά τα κουπιά, να γυρίσει τη βάρκα στη στεριά..
Το ψάρι τορνάρει κι ακολουθεί απο κοντά τη ρότα τους. Ο Γιάγκος, κουπί να δουν τα μάτια σου, το βαρκάκι πέταγε μέχρι που βγήκε τρεις-τέσσερις οργιές στη στεριά, πάνω στα χαλίκια… Όταν ο Στέφανος πήρε στο τηλέφωνο το λιμεναρχείο, το και το, ένα καραντόλι, συγγνώμη, μια φάλαινα στον Παγασητικό, ανοιχτά απο τον Καντήρ-Αγά, ο λιμενικός έβαλε τα γέλια. Τον ήξερε για ψεύτη , αλλά όχι και τόσο. Που να φανταζόταν ότι την άλλη μέρα το θεριό θά κοβε βόλτες μέσα στο λιμάνι του Βόλου. Απίστευτα πράματα .
Το έγραψαν κι οι εφημερίδες…
Κείμενο: Nikos Xanthopoulos
Πηγή: Το ανήρτησε στην σελίδα του ο Νίκος Μακρίδης, συνοδεύοντας το από τη φωτογραφία του θείου του (αδερφός της γιαγιά του) Στέφανου Δεμιρή με τον διάσημο ηθοποιό ο οποίος αγαπούσε την Ν.Ιωνία και είχε φίλους στον συνοικισμό.
