Σε ανάρτηση του στο FB Ο πρώην Δημοτικός σύμβουλος και μέλος της διοίκησης του ΤΕΕ κατάγγειλε μια απίστευτη ιστορία που πιθανώς χρήζει εισαγγελέα όπως υπονοεί ευθέως με τίτλο: “ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΙΚΟ”. Δεν μένει παρά ο κ. Γαργαλας να δημοσιοποιήσει τα ονόματα των εταιρειών που θεωρεί ότι με νομότυπο τρόπο “ακρίβηναν” το έργο του Δήμου το οποίο δεν κατονομάζει… Ενδιαφέρον έχει η αντίδραση του Δήμου και πιθανώς της Εισαγγελείας στα εργολαβικα οαιψνιδια που περιγράφει ο πρώην δημοτικός σύμβουλος, τα οποια οδηγουν οπως ισχυρίζεται στο να πληρώσει ο Δήμος 250 χιλιάδες ευρώ ακριβότερα το εν λόγω έργο.
Η ανάρτηση του:
“ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΙΚΟ
Αυτές είναι δουλειές.
Βρε τί τα θες ,τί τα γυρεύεις. Αν το καθεστώς λειτουργεί σωστά ,όλα σωστά θα γίνονται.
Αν το καθεστώς υπηρετεί το νόμιμο και το ηθικό , όλα νόμιμα και ηθικά θα χαρακτηρίζονται.
Παράδειγμα τρανταχτό ο Δήμος Βόλου υπό την Αρχή Μπέου & Σια.
Ο Δήμος του οποίου η πολιτική κεφαλή αφού πέρασε δύσκολα , μέχρι μεταφραστής έγινε ο άνθρωπος, απομένει να διεκδικήσει πλέον και το αξίωμα του Μητροπολίτου , όπως έγραψε και κάποιος καλός φίλος.
Γίνεται λοιπόν διαγωνισμός για ένα έργο.
Αναδεικνύεται ανάδοχος η (Α) Εταιρεία με 47% έκπτωση.
Περνάει ένας χρόνος και το έργο δεν ξεκινά με πολιτική-αυτοδιοικητική απόφαση της Δημοτικής Αρχής ,με διάφορες προφάσεις εξαιτίας εικονικών και ανύπαρκτων φυσικά τεχνικών ή νομικών εμποδίων, αφού το έργο λίγο αργότερα ξεκίνησε κανονικότατα.
Ο ανάδοχος (Α) λοιπόν δηλώνει αδυναμία να εκτελέσει το έργο και παραιτείται του έργου.
Φεύγουν ακολούθως από την μέση και ο (Β) και ο (Γ) μειοδότης με μικρότερη από το 47% ποσοστά έκπτωση.
Το έργο πηγαίνει στον τέταρτο (Δ) μειοδότη και με ποσοστό έκπτωσης 32% πλέον επί του προϋπολογισμού.
Το ποσό επιβάρυνσης του Δήμου και άρα του δημότη κι όχι φυσικά της Δημοτικής Αρχής Μπέου &Σια, ήδη μέχρι τώρα και μόνο εξαιτίας της προηγούμενης διαδικασίας, 250.000 ευρουλάκια.
Η (Δ) τώρα Εταιρεία που πήρε τελικά το έργο αδυνατεί να το κατασκευάσει από μόνη της, ενδεχομένως λόγω φόρτου εργασίας αφού έχει αναδειχθεί ποικιλότροπα ως η τοπική εργολαβική εταιρεία και καλά κάνει λέω εγώ αφού βρίσκει και κάνει, και το δίνει υπεργολαβία. Σε ποιόν ; Μα στην πρώτη Εταιρεία (Α) που ήδη παραιτήθηκε ως η πρώτη ανάδοχος λόγω του ότι το έργο κρίθηκε ασύμφορο γι’ αυτήν και για «δικούς» της λόγους.
Κι όλα αυτά γίνονται νόμιμα. Κι όλα αυτά γίνονται υπό την χρηστή διαχείριση της αρμόδιας Δημοτικής Αρχής. Κι όλα αυτά γίνονται νόμιμα υπό τα άγρυπνα όμματα των ελεγκτικών μηχανισμών. Κι όλα αυτά γίνονται νόμιμα ,μα σε καθεστώς πολιτικής και αυτοδιοικητικής ραστώνης της πόλης και των δημοτών.
Κι αν ήταν άλλη Δημοτική Αρχή , πρώην ή μελλοντική, θα είχαν ξεσηκωθεί μέχρι κι οι πέτρες. Μα τώρα όλα φυσιολογικά.
Αφού κι οι άλλοι έτρωγαν, ισχυρίζονται όσοι σήμερα τρώνε ή έχουν άλλα συμφέροντα. Προσωπικά ή οικονομικά. Γιατί αξιακά, με την έννοια των «αξιών και των αρχών», με εξαίρεση ελαχίστους παρμένους τύπους και ειδικές περιπτώσεις “κορμιών” , δεν υπάρχουν φυσικά.
Μόνο που να σας το πω φόρα παρτίδα.
Βαρέθηκα να με περνάνε για μ@λ@κ@.
Όπως βαρέθηκα να με περνάνε για μ@λ@κ@ και στην Κεντρική πολιτική σκηνή.
Γιατί στο κάτω κάτω βαρέθηκα και να πληρώνω τις όποιες 250.000 ευρώ (σήμερα τόσες ,αύριο μισό εκατομμύριο ,μεθαύριο πολύ περισσότερα) , για οποιονδήποτε λόγο, ως ενδεχόμενο πολιτικό ή οικονομικό “νταβατζιλίκι” και για να κάνει το κομμάτι του ή για να εξυπηρετεί τις υπόγειες διαδρομές ή ορέξεις του ο κάθε τυχάρπαστος, όποιος κι αν είναι αυτός, που βρέθηκε έστω για κάποιο διάστημα να κατέχει μια θέση εξουσίας. Οποιασδήποτε εξουσίας , οποιουδήποτε βαθμού. Το μ@λ@κ@ς τέλος. Και μακάρι αυτό να το πουν επιτέλους κι οι άλλοι συνδημότες. Οι πολλοί και σιωπηλοί. Που θα αφυπνιστούν κάποια στιγμή . Είναι βέβαιο Μόνο να μην είναι πολύ αργά για την πόλη.
Και για την νομιμότητα των εκφράσεων της πόλης. Αλλά κυρίως για την ηθική τους. Που δεν είναι βέβαια μια μεταφυσική έννοια αλλά απορρέει αιτιοκρατικά από την σαφή πολιτική στάση και θέση αλλά και την καθαρή πρόταση διαχείρισης της εξουσίας, των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στις οποίες ο λαός έτσι κι αλλιώς αναθέτει αυτήν” .
