Του Κώστα Μανωλίδη
Το πρωτόκολλο που έχουν επιβάλλει οι επιστήμονες της επικοινωνιακής εξαπάτησης στην Κυβέρνηση είναι να μην εμφανίζεται δημοσίως κανένα στέλεχος στη διάρκεια των πυρκαγιών. Υπουργοί, περιφερειάρχες και κάθε είδους κυβερνητικοί αξιωματούχοι, κρύβονται για να μην συνδεθεί η εικόνα τους κι λόγος τους με εικόνες καταστροφής. Οι πιο μερακλήδες πάνε την ίδια ώρα σε κανά νησάκι ή ρίχνουν και καμιά ζεμπεκιά. Όταν καταλαγιάσουν τα πράγματα θα βγουν να μιλήσουν, πάντα θετικά, μοιράζοντας εύσημα κι ευχαριστίες.
Από την άλλη, ο Αχιλλέας Μπέος, ως λάτρης της πίστας και του πεζοδρομίου, δεν αντέχει να μην κάνει σόου. Ενώ λοιπόν στα όρια του Δήμου του όλα κατέρρεαν, χωρίς πρόληψη και αντιπυρικό σχεδιασμό, χωρίς οργάνωση, χωρίς επαρκή μέσα και, αλίμονο, χωρίς νερό, αυτός παρίστανε μπροστά στις κάμερες τον τροχονόμο.
Αντί, έστω και την τελευταία στιγμή, να ενεργοποιεί και να συντονίζει όλες τις δυνάμεις και τα μέσα του Δήμου, προτίμησε να γυρνάει και να φωνασκεί, πάντα μπροστά στις κάμερες, προτρέποντας τον κόσμο να απομακρυνθεί και να μην πανικοβάλλεται. Ξέρει ότι με τέτοιες αδέξιες παραστάσεις θα καταγραφεί, στο διψασμένο για παραμύθιασμα κοινό του, ως ο Δήμαρχος της δράσης, που δεν μασάει, που βγαίνει μπροστά.
Κι ας σώθηκε ότι σώθηκε μόνο από τον ιδρώτα και την προσφορά εκατοντάδων αλληλέγγυων κι εθελοντών. Αυτών ακριβώς των «άπλυτων» που ο Μπέος συστηματικά προσβάλει κι τρομοκρατεί.
