Του Γιάννη Αναστασίου
Η ουσία της δημοκρατίας δεν συνιστάται μόνον στο δικαίωμα του καθενός να λέει ελεύθερα και να πράττει ότι θέλει εντός των συνταγματικών πλαισίων που τίθενται. Δημοκρατία δεν είναι μόνον η επίκληση του αποφθέγματος του Βολταίρου, ότι διαφωνώ μαζί σου αλλά θα αγωνίζομαι και με τη ζωή μου για το δικαίωμά σου να λες ελεύθερα όσα πιστεύεις… Δημοκρατία είναι προφανώς και να μπορείς ελεύθερα να κρίνεις ότι πιστεύει ο άλλος. Στις σύγχρονες δημοκρατίες βέβαια η κρίση και η επιλογή ενίοτε μπερδεύονται στο πλαίσιο του δημοκρατικού πρεκλογικού “διαλόγου”, με τα troll, τους αφορισμούς, τους ανόητους φανατισμούς και χαρακτηρισμούς. Δικαίωμα λοιπόν του Σαββόπουλου να ψηφίζει το κύριο Μητσοτάκη, δικαίωμά του να θολώνει και τη νιότη του στα στερνά του. Ο Σαββόπουλος δικαιούται να απογοητεύει και να μην είναι αυτός που νομίζουν πολλοί ό,τι είναι λόγω του έργου του. Μπορεί να απογοήτευσε, ωστόσο είναι δικαίωμά του. Ας θυμηθούμε όμως με αφορμή τη γοητεία που ασκεί ο κ. Μητσοτάκης στο Σαββόπουλου, ότι είχαμε όλοι πριν τέσσερα χρόνια – και το υπερασπιζομασταν- το δικαίωμα να κρίνουμε-τον Λάκη Λαζόπουλο, όταν έκανε το λάθος να μπερδέψει την τέχνη του με τη πολιτική προπαγάνδα /καθοδήγηση υπέρ του Αλέξη Τσίπρα… Μην λοιπόν ξαφνιάζει η κριτική στο Σαββόπουλου και δαιμονοποιείται για την δημιουργία πολιτικών εντυπωσεων υπέρ του Κ.Μητσοτάκη από τους δημοκράτες κεντριδεξιούς προοδευτικούς… Το δικαίωμα στη κριτική στον Σαββόπουλο και δικαιωματικό είναι και επιβεβλημένο… και όχι γιατί δεν προβληματίζει η θέση που παίρνει, αλλά γιατί απογοητεύει η τοποθέτηση του από αυτό που εμείς πιστεύαμε ότι είναι σήμερα ο Σαββόπουλος… ο οποίος εν τέλει είναι ένας ψηφοφόρος του κ. Μητσοτάκη που βλέπει στου άλλους αρχηγούς φοιτητικά σύνδρομα, αρνείται να δει στον κ. Μητσοτάκη τον Νίξον…αλλά και αυτό είναι δικαίωμά του…
