Του Γιάννη Αναστασίου
ΜΤο παιχνίδι της πολιτικής εξουσίας και η προσπάθεια ελέγχου από την εκάστοτε εξουσία των media έχει διάφορους τρόπους ελέγχου … Παλαιότερα δεν χρειαζόταν παρά μόνον οι διαφημίσεις των κρατικών τραπεζών προς τα κανάλιά και τις εφημερίδες… και οι εργολαβίες πάσης φύσεως, με τον μανδύα νόμων και τροπολογιών που εξυπηρετούσαν τα κρατικοδίαιτα αφεντικά των ΜΜΕ. Η θεμιτή πολιτική θέση ενός ΜΜΕ υπέρ μιας παράταξης θεωρείται πλέον από τους πολίτες διαπλοκή, όταν ο πολιτικός χώρος τον οποίο εκφράζει είναι στην εξουσία. Η διαπλοκή στην εποχή του διαδικτύου και της κατάρρευσης του mediaκου τοπίου όπως το γνωρίζαμε … αντί να περιοριστεί μάλλον διευρύνθηκε… Οι ιστοσελίδες ως το σύγχρονο μέσω προβολής & στήριξης πολιτικών προσώπων & τής εξουσίας που συνδιαμορφώνουν αισθητά με την τηλεόραση την κοινή γνώμη, διεύρυναν τόν αριθμό των παραδοσιακών εκδοτών και ιδιοκτητών ΜΜΕ με τους οποίους η πολιτική εξουσία πρέπει να συναλλαχθεί. Το κοκτέιλ, κανάλι, εφημερίδα, διάφορα σαιτ.. πλέον δεν ανήκουν μόνον σε ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες, ενώ ο περιφερειακός τύπος επίσης έχει υποχωρήσει σε επιρροή.
Η προσπάθεια ελέγχου των ΜΜΕ απο την κυβέρνηση δεν είναι ούτε ασυνήθιστη, ούτε πρωτόγνωρη. Οι πρόθυμοι προς εξαγορά ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και μέρος του δημοσιογραφικού κόσμου επίσης. Μην κάνουν ορισμένοι πως ανακαλύπτουν την Αμερική… που πρώτη ανακάλυψε τα λόμπι και διά των ΜΜΕ την προσπάθεια ελέγχου από τα οικονομικά συμφέροντα της πολιτικής εξουσίας, είτε κυβερνά είτε όχι. Ουδείς αναμάρτητος… Ούτε και οι δημοσιογράφοι που βεβαίως δεν αγοράζονται στην πλειοψηφία τους, δεν αντιστέκονται όμως και ιδιαίτερα όταν αλλάζουν χέρια, ή πολιτική τα ΜΜΕ που εργάζονται… επιλέγοντας συνήθως την σιωπή, είτε γιατί το ΜΜΕ που εργάζονται και οι ίδιοι πρέπει να επιβιώσουν… είτε γιατί η διαπλοκή της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας στο τέλος με την βοήθεια ή την ανοχή τους, μεταμορφώνονται σε “γραμμή” του μέσου που εργάζονται. Δεν είναι κακο, να παψει και λιγο η υποκρισία… δεν πειραζει εάν παραδεχτούν άπαντες, πως η μάχη ελέγχου της οικονομικής εξουσίας στην πολιτική και της πολιτικής για να κυριαρχήσει έναντι αυτής, είναι και αέναη και φυσική διεργασία πραγματικότητα εντός του σύγχρονου καπιταλισμού. Μην μπερδεύουμε τις οποίες ατομικές συμπεριφορά και σιωπές των δημοσιογράφων και των συνδικαλιστικών οργάνων, με την προσπάθεια ελέγχου των media από την πολιτική και οικονομική εξουσία. Το κρίσιμο ερώτηση στην λίστα Πέτσα , δεν εάν το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ αδικεί τη δημοσιογραφία -που την αδικεί γιατι δίνει την εντύπωση ότι οι δημοσιογραφοι είναι όλοι ίδιοι & απλώς όργανα (τζου μποξ) της εξουσιας είτε πολιτικής, είτε οικονομικής- είναι το ήθος και οι κανόνες επί της επιλογής της κυβέρνησης να μοιραστεί ένα πόσο μαμούθ σε ολα τα media χωρίς όρους, κριτήρια και κανόνες. Αυτό επίσης που είναι υποκριτικό είναι να έχει κυβερνήσει με Καλογριτσα και γάτες Ιμαλαϊων και να θεωρείς ότι μόνον ο Μητσοτάκης κάνει αυτό που κάνουν όλοι… Γιατί αυτή είναι η αντίληψη της εξουσίας απέναντι στα ΜΜΕ και τη δημοσιογραφία… να τη ελέγχουν προς το πολιτικό και οικονομικό τους όφελος. Η μάχη επί του ελέγχου θα συνεχισθεί… το ζητούμενο είναι να πάψει ο πολίτης να είναι αφελής ως προς την προσπάθεια της εξουσίας και των οικονομικών συμφερόντων να ελέγξουν τη δημοσιογραφία… Όπλο της κοινής γνώμης είναι η κατοχύρωση της πολυφωνίας, η επιβολή κανόνων και η προσπάθεια όχι για ανεξάρτητη & αντικειμενικη δημοσιογραφία που δεν υπάρχει… αλλά για έντιμη δημοσιογραφία…
Ατυχές… εν μέρει αληθινό
