Η βασιλική περιουσια κσι ο γορδιος δεσμος του Τατοΐου
Όταν η ?Ιστορία έχει κέφια.!!H αξιοποίηση του βασιλικού κτήματος Τατοΐου που ανακοίνωσε σαν ένα από τα εμβληματικά έργα ο Κυριάκος, οφείλεται στον Βαγγέλη Βενιζέλο ο οποίος το 1994 έλυσε τον Γόρδιο δεσμό της Βασιλικής Περιουσίας, ακυρώνοντας τον νόμο του πατέρα του Κυριάκου. Ο ⚖️ νόμος ο νόμος 2215/94 του Βενιζέλου ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα πλην Νεας ΔημοκρατίαςΥ.Γ.ΤΟ ΤΑΤΟΪ, το Μον Ρεπό της Κέρκυρας και το Πολυδένδρι στην Αγιά Λαρίσης περισσότερα από 70.000 στρέμματα εν συνόλω ¬ αποτελούν τη λεγομένη«βασιλική περιουσία». Μετά το πολιτειακό δημοψήφισμα του 1974 θα αρκούσε μια διάταξη του Συντάγματος του 1975 για να ρυθμίσει την τύχη τους όπως έγινε στο (ισχύον) ιταλικό Σύνταγμα του 1947, το άρθρο «ΧΙΙΙ» του οποίου ορίζει ότι η περιουσία των μελών του οίκου της Σαβοΐας, «η οποία βρίσκεται στο εθνικό έδαφος», περιέρχεται στο ιταλικό κράτος. Λόγω έλλειψης τέτοιας διάταξης η εκκρεμότητα παρέμεινε και η σκυτάλη πέρασε από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση του ΠαΣοΚ το 1981. Οι επιφυλάξεις για τη συνταγματικότητα της ρύθμισης του θέματος με νόμο ώθησαν την κυβέρνηση Παπανδρέου να επιχειρήσει τη λύση του θέματος με συμφωνία.Τη διαπραγμάτευση ανέλαβε ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Δ. Τσοβόλας, συνεπικουρούμενος από τον νομικό σύμβουλο του πρωθυπουργού, καθηγητή κ. Γ. Κασιμάτη. Οι Γκλύξμπουργκ ώφειλαν στο ελληνικό Δημόσιο περισσότερα από 500 εκατ. δρχ. από φόρους κληρονομίας. Ο κ. Τσοβόλας πρότεινε την απαλλαγή τους από το χρέος, με αντάλλαγμα τη μεταβίβαση στο ελληνικό Δημόσιο του Μον Ρεπό, του Πολυδενδρίου και του Τατοΐου, με εξαίρεση, όπως είπε προς «Το Βήμα», «μια λωρίδα γης που οδηγούσε στα μνήματα της οικογένειας ¬ και η οποία θα ήταν, ούτως ή άλλως, σε κοινή χρήση». Μετά από αρκετές διαβουλεύσεις, κατά τα έτη 1987 και 1988, είχε καταρτισθεί «σχέδιοσυμβάσεως». Το 1989 όμως ο τέως μονάρχης υπαναχώρησε. Ο κ. Τσοβόλας εκτιμά ότι οι περί «unfair» δηλώσεις του κ. Κ. Μητσοτάκη στο Λονδίνο και η αλλαγή του κλίματος έπαιξαν ρόλο σε αυτή την απόφαση. Ο πρόεδρος τουΔΗΚΚΙ δηλώνει «δικαιωμένος» από τις μεταγενέστερες εξελίξεις και θεωρεί ότι η ματαιωθείσα συμφωνία ήταν η επωφελέστερη για το ελληνικό Δημόσιο.Πράγματι η συμφωνία των κκ. Ι. Παλαιοκρασσά, Σ. Χατζηγάκη και Γ. Σούρλα για λογαριασμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τον αντιναύαρχο ε.α. κ. Μάριο-Ιωάννη Σταυρίδη πληρεξούσιο του τέως βασιλιά υπήρξε πολύ ευνοϊκότερη για τους Γκλύξμπουργκ, αφήνοντας στην κυριότητά τους περί τα 4.000 στρέμματα του Τατοΐου, μεταβιβάζοντας τα υπόλοιπα σε ίδρυμα και περατώνοντας τις προαναφερθείσες «εκκρεμείς φορολογικές διαφορές». Η σύμβαση εκυρώθη με τον νόμο 2086/92 και πέρασε από τη Βουλή παρά την κατακραυγή της αντιπολίτευσης· τα κινητά «φυγαδεύτηκαν» από το Τατόι με κοντέινερ από το 1991. Σημειωτέον ότι ο νόμος κηρύχθηκε αντισυνταγματικός με την απόφαση 45/97 του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου.Πώς λύθηκε ο νομικός «γόρδιος δεσμός»ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ καλοκαίρι προσελκύει ουκ ολίγους ξένους επισκέπτες, επώνυμους ή ανώνυμους. Εν τούτοις η κρουαζιέρα της έκπτωτης βασιλικής οικογένειας στο Αιγαίο τον Αύγουστο του ’93 δεν αποτελούσε συνήθη επίσκεψη. Τον Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε δηλώσει ότι ο Κωνσταντίνος μπορούσε να επισκεφθεί την Ελλάδα όποτε ήθελε – «ως απλός πολίτης». Ο περίπλους των ελληνικών θαλασσών υπό την επιτήρηση πολεμικών σκαφών, η «απόβαση» στη Λακωνία και η εν γένει δημοσιότητα σχολιάστηκαν ποικιλοτρόπως. «Περάσαμε πολύ ωραία» δήλωσε μετά ο Κωνσταντίνος στους «Financial Times» του Λονδίνου. «Απλώς, κάποια στοιχεία της ελληνικής ιεραρχίας σχημάτισαν λάθος εντυπώσεις». «Θα θέλατε να ξαναγίνετε βασιλεύς των Ελλήνων;» ρώτησε ο βρετανός δημοσιογράφος. «Ασφαλώς» απάντησε ο Κωνσταντίνος.Τις ίδιες ημέρες ο ηγέτης του ΠαΣοΚ Α.Γ. Παπανδρέου είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον κ. Ευ. Βενιζέλο. «Κάτι πρέπει να κάνουμε…» παρατήρησε ο Παπανδρέου. Οταν τελείωσε το τηλεφώνημα, ο νεαρός μακεδόνας πολιτικός και επιφανής συνταγματολόγος είχε αναλάβει να συντάξει πρόταση νόμου (το ΠαΣοΚ βρισκόταν ακόμη στην αντιπολίτευση) που να ρυθμίζει το θέμα της λεγομένης «βασιλικής περιουσίας». Λίγους μήνες νωρίτερα ο κ. Βενιζέλος είχε συντάξει γνωμοδότηση για το Μον Ρεπό, ανταποκρινόμενος στο αίτημα του δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου της Κέρκυρας. Ο κ. Βενιζέλος είχε ανατρέξει στο ιστορικό της υπόθεσης.Η βασιλική περιουσία είχε απαλλοτριωθεί υπέρ του ελληνικού Δημοσίου με το νομοθετικό διάταγμα 225 του 1973 της χούντας του Παπαδόπουλου, που ανακήρυξε την Ελλάδα «Προεδρευομένη Δημοκρατία». Η κυβέρνηση Καραμανλή, με συντακτική πράξη της 1ης Αυγούστου του 1974, ακύρωσε όλες τις διατάξεις της δικτατορίας, αποκαθιστώντας τη Δημοκρατία. Σύμφωνα όμως με τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, δεν αντιμετώπισε τη βασιλική περιουσία ως ιδιωτική περιουσία, αλλ’ ως «παρακολούθημα της μορφής του πολιτεύματος». Συνεπώς την έθεσε υπό την μεσεγγύηση ειδικής επιτροπής, εξαρτώντας τη νομική της φύση από το πολιτειακό δημοψήφισμα ¬ που κατήργησε οριστικά τη βασιλεία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο κ. Βενιζέλος έλυσε τον νομικό «γόρδιο δεσμό» της βασιλικής περιουσίας.Το ΠαΣοΚ επανήλθε στην εξουσία μετά τις εκλογές του 1993 και ο μεν κ. Βενιζέλος έγινε υφυπουργός Προεδρίας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, η δε πρόταση νόμου έγινε ο νόμος 2215 και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως τον Μάιο του 1994. Είχαν προηγηθεί εκτεταμένες διαβουλεύσεις του κ. Βενιζέλου με τον κ. Πρ. Παυλόπουλο, νομικό σύμβουλο του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλή, ο οποίος έβλεπε θετικά τον νόμο. Διαβουλεύσεις σε πολιτικό επίπεδο είχαν και οι κκ. Α. Λιβάνης και Π.Μολυβιάτης, εκπροσωπώντας τον τότε πρωθυπουργό Α.Γ. Παπανδρέου και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ συμμετοχή στην προετοιμασία του νόμου είχε και ο νομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Α. Βγόντζας.Ο «νόμος Βενιζέλου» έλυσε και το θέμα του ονόματος ορίζοντας ότι: «Ελληνική ιθαγένεια στον Κωνσταντίνο Γκλύξμπουργκ και στα μέλη της οικογενείας τουαναγνωρίζεται μόνον εφόσον διατυπωθεί ενώπιον του ληξίαρχου Αθηνών ρητή και ανεπιφύλακτη δήλωση σεβασμού στο Σύνταγμα, αποδοχής και αναγνώρισης του πολιτεύματος της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος της 8ης Δεκεμβρίου 1974· εφόσον δηλωθεί ρητά και ανεπιφύλακτα, ενώπιον του ιδίου ληξιάρχου παραίτηση από κάθε είδους διεκδικήσεις· εφόσον συντελεσθεί εγγραφή στα μητρώα αρρένων ή στα δημοτολόγια δήμου ή κοινότητας τουκράτους».Μιλώντας προς «Το Βήμα» ο νυν υπουργός Πολιτισμού κ. Ευ. Βενιζέλος είπε ότι «ο νόμος εκτελεί και εξειδικεύει το Σύνταγμα και πιο συγκεκριμένα τη θεμελιώδη συντακτική απόφαση του ελληνικού λαού για τη μορφή του πολιτεύματος». «Πίσω από κάθε θεσμό» προσθέτει «υπάρχει η πολιτική ιστορία του τόπου». Η κρίση της συνταγματικότητας του νόμου από την ελληνική Δικαιοσύνη υπήρξε περιπετειώδης. Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (υπό την προεδρία του κ. Β. Κόκκινου) τον έκρινε αντισυνταγματικό· αντίθετη γνώμη εξέφρασε το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η διχογνωμία ελύθη από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο τον Ιούνιο του 1997. Με πλειοψηφία 9-4 το ΑΕΔ έκρινε ότι ο νόμος 2215/94 είναι σύμφωνος με το Σύνταγμα· το κείμενο της απόφασης αριθμούσε περισσότερες από 80 σελίδες!Πηγή: https://www.tovima.gr/2008/11/24/politics/to-thriler-tis-basilikis-perioysias/
H αξιοποίηση του βασιλικού κτήματος Τατοΐου που ανακοίνωσε σαν ένα από τα εμβληματικά έργα ο Κυριάκος, οφείλεται στον Βαγγέλη Βενιζέλο ο οποίος το 1994 έλυσε τον Γόρδιο δεσμό της Βασιλικής Περιουσίας, ακυρώνοντας τον νόμο του πατέρα του Κυριάκου. Ο ⚖️ νόμος ο νόμος 2215/94 του Βενιζέλου ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα πλην Νεας Δημοκρατίας Υ.Γ. ΤΟ ΤΑΤΟΪ, το Μον Ρεπό της Κέρκυρας και το Πολυδένδρι στην Αγιά Λαρίσης περισσότερα από 70.000 στρέμματα εν συνόλω ¬ αποτελούν τη λεγομένη«βασιλική περιουσία». Μετά το πολιτειακό δημοψήφισμα του 1974 θα αρκούσε μια διάταξη του Συντάγματος του 1975 για να ρυθμίσει την τύχη τους όπως έγινε στο (ισχύον) ιταλικό Σύνταγμα του 1947, το άρθρο «ΧΙΙΙ» του οποίου ορίζει ότι η περιουσία των μελών του οίκου της Σαβοΐας, «η οποία βρίσκεται στο εθνικό έδαφος», περιέρχεται στο ιταλικό κράτος. Λόγω έλλειψης τέτοιας διάταξης η εκκρεμότητα παρέμεινε και η σκυτάλη πέρασε από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση του ΠαΣοΚ το 1981. Οι επιφυλάξεις για τη συνταγματικότητα της ρύθμισης του θέματος με νόμο ώθησαν την κυβέρνηση Παπανδρέου να επιχειρήσει τη λύση του θέματος με συμφωνία.
Τη διαπραγμάτευση ανέλαβε ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Δ. Τσοβόλας, συνεπικουρούμενος από τον νομικό σύμβουλο του πρωθυπουργού, καθηγητή κ. Γ. Κασιμάτη. Οι Γκλύξμπουργκ ώφειλαν στο ελληνικό Δημόσιο περισσότερα από 500 εκατ. δρχ. από φόρους κληρονομίας. Ο κ. Τσοβόλας πρότεινε την απαλλαγή τους από το χρέος, με αντάλλαγμα τη μεταβίβαση στο ελληνικό Δημόσιο του Μον Ρεπό, του Πολυδενδρίου και του Τατοΐου, με εξαίρεση, όπως είπε προς «Το Βήμα», «μια λωρίδα γης που οδηγούσε στα μνήματα της οικογένειας ¬ και η οποία θα ήταν, ούτως ή άλλως, σε κοινή χρήση». Μετά από αρκετές διαβουλεύσεις, κατά τα έτη 1987 και 1988, είχε καταρτισθεί «σχέδιοσυμβάσεως». Το 1989 όμως ο τέως μονάρχης υπαναχώρησε. Ο κ. Τσοβόλας εκτιμά ότι οι περί «unfair» δηλώσεις του κ. Κ. Μητσοτάκη στο Λονδίνο και η αλλαγή του κλίματος έπαιξαν ρόλο σε αυτή την απόφαση. Ο πρόεδρος τουΔΗΚΚΙ δηλώνει «δικαιωμένος» από τις μεταγενέστερες εξελίξεις και θεωρεί ότι η ματαιωθείσα συμφωνία ήταν η επωφελέστερη για το ελληνικό Δημόσιο.
Πράγματι η συμφωνία των κκ. Ι. Παλαιοκρασσά, Σ. Χατζηγάκη και Γ. Σούρλα για λογαριασμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη με τον αντιναύαρχο ε.α. κ. Μάριο-Ιωάννη Σταυρίδη πληρεξούσιο του τέως βασιλιά υπήρξε πολύ ευνοϊκότερη για τους Γκλύξμπουργκ, αφήνοντας στην κυριότητά τους περί τα 4.000 στρέμματα του Τατοΐου, μεταβιβάζοντας τα υπόλοιπα σε ίδρυμα και περατώνοντας τις προαναφερθείσες «εκκρεμείς φορολογικές διαφορές». Η σύμβαση εκυρώθη με τον νόμο 2086/92 και πέρασε από τη Βουλή παρά την κατακραυγή της αντιπολίτευσης· τα κινητά «φυγαδεύτηκαν» από το Τατόι με κοντέινερ από το 1991. Σημειωτέον ότι ο νόμος κηρύχθηκε αντισυνταγματικός με την απόφαση 45/97 του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου.
Πώς λύθηκε ο νομικός «γόρδιος δεσμός»
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ καλοκαίρι προσελκύει ουκ ολίγους ξένους επισκέπτες, επώνυμους ή ανώνυμους. Εν τούτοις η κρουαζιέρα της έκπτωτης βασιλικής οικογένειας στο Αιγαίο τον Αύγουστο του ’93 δεν αποτελούσε συνήθη επίσκεψη. Τον Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε δηλώσει ότι ο Κωνσταντίνος μπορούσε να επισκεφθεί την Ελλάδα όποτε ήθελε – «ως απλός πολίτης». Ο περίπλους των ελληνικών θαλασσών υπό την επιτήρηση πολεμικών σκαφών, η «απόβαση» στη Λακωνία και η εν γένει δημοσιότητα σχολιάστηκαν ποικιλοτρόπως. «Περάσαμε πολύ ωραία» δήλωσε μετά ο Κωνσταντίνος στους «Financial Times» του Λονδίνου. «Απλώς, κάποια στοιχεία της ελληνικής ιεραρχίας σχημάτισαν λάθος εντυπώσεις». «Θα θέλατε να ξαναγίνετε βασιλεύς των Ελλήνων;» ρώτησε ο βρετανός δημοσιογράφος. «Ασφαλώς» απάντησε ο Κωνσταντίνος.
Τις ίδιες ημέρες ο ηγέτης του ΠαΣοΚ Α.Γ. Παπανδρέου είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον κ. Ευ. Βενιζέλο. «Κάτι πρέπει να κάνουμε…» παρατήρησε ο Παπανδρέου. Οταν τελείωσε το τηλεφώνημα, ο νεαρός μακεδόνας πολιτικός και επιφανής συνταγματολόγος είχε αναλάβει να συντάξει πρόταση νόμου (το ΠαΣοΚ βρισκόταν ακόμη στην αντιπολίτευση) που να ρυθμίζει το θέμα της λεγομένης «βασιλικής περιουσίας». Λίγους μήνες νωρίτερα ο κ. Βενιζέλος είχε συντάξει γνωμοδότηση για το Μον Ρεπό, ανταποκρινόμενος στο αίτημα του δημάρχου και του Δημοτικού Συμβουλίου της Κέρκυρας. Ο κ. Βενιζέλος είχε ανατρέξει στο ιστορικό της υπόθεσης.
Η βασιλική περιουσία είχε απαλλοτριωθεί υπέρ του ελληνικού Δημοσίου με το νομοθετικό διάταγμα 225 του 1973 της χούντας του Παπαδόπουλου, που ανακήρυξε την Ελλάδα «Προεδρευομένη Δημοκρατία». Η κυβέρνηση Καραμανλή, με συντακτική πράξη της 1ης Αυγούστου του 1974, ακύρωσε όλες τις διατάξεις της δικτατορίας, αποκαθιστώντας τη Δημοκρατία. Σύμφωνα όμως με τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, δεν αντιμετώπισε τη βασιλική περιουσία ως ιδιωτική περιουσία, αλλ’ ως «παρακολούθημα της μορφής του πολιτεύματος». Συνεπώς την έθεσε υπό την μεσεγγύηση ειδικής επιτροπής, εξαρτώντας τη νομική της φύση από το πολιτειακό δημοψήφισμα ¬ που κατήργησε οριστικά τη βασιλεία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο κ. Βενιζέλος έλυσε τον νομικό «γόρδιο δεσμό» της βασιλικής περιουσίας.
Το ΠαΣοΚ επανήλθε στην εξουσία μετά τις εκλογές του 1993 και ο μεν κ. Βενιζέλος έγινε υφυπουργός Προεδρίας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, η δε πρόταση νόμου έγινε ο νόμος 2215 και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως τον Μάιο του 1994. Είχαν προηγηθεί εκτεταμένες διαβουλεύσεις του κ. Βενιζέλου με τον κ. Πρ. Παυλόπουλο, νομικό σύμβουλο του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλή, ο οποίος έβλεπε θετικά τον νόμο. Διαβουλεύσεις σε πολιτικό επίπεδο είχαν και οι κκ. Α. Λιβάνης και Π.Μολυβιάτης, εκπροσωπώντας τον τότε πρωθυπουργό Α.Γ. Παπανδρέου και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ συμμετοχή στην προετοιμασία του νόμου είχε και ο νομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού κ. Α. Βγόντζας.
Ο «νόμος Βενιζέλου» έλυσε και το θέμα του ονόματος ορίζοντας ότι: «Ελληνική ιθαγένεια στον Κωνσταντίνο Γκλύξμπουργκ και στα μέλη της οικογενείας τουαναγνωρίζεται μόνον εφόσον διατυπωθεί ενώπιον του ληξίαρχου Αθηνών ρητή και ανεπιφύλακτη δήλωση σεβασμού στο Σύνταγμα, αποδοχής και αναγνώρισης του πολιτεύματος της Προεδρευομένης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος της 8ης Δεκεμβρίου 1974· εφόσον δηλωθεί ρητά και ανεπιφύλακτα, ενώπιον του ιδίου ληξιάρχου παραίτηση από κάθε είδους διεκδικήσεις· εφόσον συντελεσθεί εγγραφή στα μητρώα αρρένων ή στα δημοτολόγια δήμου ή κοινότητας τουκράτους».
Μιλώντας προς «Το Βήμα» ο νυν υπουργός Πολιτισμού κ. Ευ. Βενιζέλος είπε ότι «ο νόμος εκτελεί και εξειδικεύει το Σύνταγμα και πιο συγκεκριμένα τη θεμελιώδη συντακτική απόφαση του ελληνικού λαού για τη μορφή του πολιτεύματος». «Πίσω από κάθε θεσμό» προσθέτει «υπάρχει η πολιτική ιστορία του τόπου». Η κρίση της συνταγματικότητας του νόμου από την ελληνική Δικαιοσύνη υπήρξε περιπετειώδης. Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (υπό την προεδρία του κ. Β. Κόκκινου) τον έκρινε αντισυνταγματικό· αντίθετη γνώμη εξέφρασε το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η διχογνωμία ελύθη από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο τον Ιούνιο του 1997. Με πλειοψηφία 9-4 το ΑΕΔ έκρινε ότι ο νόμος 2215/94 είναι σύμφωνος με το Σύνταγμα· το κείμενο της απόφασης αριθμούσε περισσότερες από 80 σελίδες! Πηγή: https://www.tovima.gr/…/to-thriler-tis-basilikis-perioysias/
