Δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους στην βάση της συμφωνίας του 1947, που θα σέβεται το αντίστοιχο κράτος του Ισραήλ.
Τα γεγονότα στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ αναδεικνύουν -για μία ακόμη φορά- την ελλειμματική εξωτερική πολιτική της Ελλάδας.
Σε αυτή την περίοδο έντασης, η πολιτική ηγεσία της χώρας μας, οφείλει να είναι ειλικρινής και να συσπειρώσει την κοινωνία και τις πολιτικές δυνάμεις.
Αντ’ αυτού, η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη στρουθοκαμηλίζει κάνοντας ότι τα έχει όλα υπό έλεγχο, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι αποτελεί γρανάζι -και μάλιστα πολύ καλό- των σχεδίων ΗΠΑ και Γερμανίας.
Θεωρεί ότι εκτελεί περήφανη εξωτερική πολιτική, αλλά το μόνο που έχουμε δει είναι να πρωτοστατεί ως ο καλύτερος στρατιώτης σε όλες ανεξαιρέτως τις δράσεις τους, τοποθετώντας την χώρας μας σε έναν χάρτη εχθρών-φίλων που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν επιθυμεί.
Η χώρα μας δεν πρέπει να βασίζεται στην υποτυπώδη «αμυντική πολιτική» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αποδεικνύεται ακόμη πιο ελλειμματική απέναντι στις σύγχρονες προκλήσεις και εξαιρετικά αδύναμη στις δράσεις της.
Η νέα κατάσταση, κινείται αντι-διαμετρικά από τις αξίες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και προβάλλει ως εθνικό συμφέρον μόνο τα “οφέλη” από οικονομικές και επιχειρηματικές συμφωνίες με άλλα κράτη, αντί τις προσπάθειες των πολιτών για περισσότερη Δημοκρατία και Ελευθερία.
Αυτές οι προσπάθειες που στις περισσότερες χώρες πέφτουν στο κενό, διότι το διεθνές δυτικό πολιτικό σύστημα χρησιμοποιεί ως ασπίδα και εμπόδιο μαζί, τις δομές των Κρατών, τον Τύπο, τις Δικαστικές αρχές, τον Στρατό.
Στην περιοχή Παλαιστίνης-Ισραήλ διαπράττεται για πολλοστή φορά ένα έγκλημα κατά των ελεύθερων -και άμαχων- πολιτών.
Αποτελεί διαρκές έγκλημα, που πραγματοποιείται από μειοψηφικές ομάδες εκατέρωθεν φανατικών (εξτρεμιστών και ακροδεξιών φασιστών) που κινούνται ανεξέλεγκτα και με περίσσια αλαζονεία και “τρέφονται” από την δυνατότητά τους να εξυπηρετούν τα συμφέροντα μεγαλύτερων δυνάμεων από αυτούς.
Το διεθνές δίκαιο δεν ξεχωρίζει αν η τρομοκρατία (οποιουδήποτε είδους και βαθμού) παράγεται από άτομα, ομάδες ή κράτη, αν και όλοι κάνουν τα στραβά μάτια όταν τα κρατικές οντότητες τρομοκρατούν τους πληθυσμούς τους ή πολίτες άλλων κρατών.
Για τους όλους τους ανθρώπους υπάρχει το ίδιο αποτέλεσμα.
Να χύνεται το δικός τους αίμα, στους δρόμους.
Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ έχει μοναδικό πολιτικό προσανατολισμό την εμπέδωση της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και για αυτό υποστηρίζει σταθερά την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους στην βάση της συμφωνίας του 1947, που θα σέβεται το αντίστοιχο κράτος του Ισραήλ.
Για να συμβεί αυτό απαιτείται:
– Οι στρατηγικοί προσανατολισμοί της Ελλάδας, να αλλάξουν άμεσα. Η ευνοϊκή μεταχείριση του Ισραήλ λόγω της ταύτισης των (δεδομένων) οικονομικών μας συμφερόντων, με τα γεωπολιτικά, είναι λανθασμένη και πρέπει να αλλάξει.
– Να επιβληθεί άμεσα Ειρήνη στην περιοχή, ώστε να μην υπάρξουν άλλα θύματα. Η πιθανότητα εξάπλωσης του πολέμου είναι μεγάλη και πρέπει να αποφευχθεί.
– Να σταματήσει οποιαδήποτε εμπλοκή ή συμμετοχή της χώρας μας στα γεγονότα. Η χωρίς καμία συζήτηση και αντίρρηση άμεση υιοθέτηση της ατζέντας των ΗΠΑ, δημιουργεί ήδη σημαντικότατο πρόβλημα διότι:
– είναι σε αναντιστοιχία με το κοινωνικό αίτημα και αίσθημα
– δεν έχει αντισταθμιστικό όφελος
– προκαλεί τον Αραβικό κόσμο, γεγονός μακροπρόθεσμα επισφαλές για την χώρα μας.
Οι πολίτες της Παλαιστίνης και του Ισραήλ, δεν θέλουν να αποτελούν πιόνια στα παιχνίδια των φανατικών και να πεθαίνουν για σκοπούς που δεν έχουν συμμεριστεί.
Η χώρα θα έπρεπε να είναι Ειρηνοποιός και όχι πολέμαρχος.
Θα έπρεπε να πρωτοστατεί στην Ειρήνη της περιοχής και όχι να κάνει τον κολαούζο άλλων.
Έπρεπε να μην έχει ένα τόσο ιδιοτελή και αναποτελεσματικό πρωθυπουργό.
