Στις 17 Αυγούστου 1985 πέθανε ο καθηγητής Σάκης Καράγιωργας. Εμβληματική μορφή της αντίστασης ενάντια στην δικτατορία των συνταγματαρχών.
Η αντιδικτατορική του δράση σταμάτησε στις 14 Ιουλίου 1969. Μια βόμβα την οποία προετοίμαζε για τοποθέτηση έσκασε στα χέρια του με συνέπεια τον σοβαρό τραυματισμό του. Έχασε όλα τα δάκτυλα και το μεγαλύτερο μέρος της παλάμης του δεξιού χεριού του, ενώ και το τύμπανο του δεξιού αυτιού έπαθε μόνιμη βλάβη.
Καταδικάστηκε σε ισόβια τον Απρίλιο 1970, στην δίκη της Δημοκρατικής Άμυνας. Αποφυλακίστηκε με την αμνηστία του 1973.
Ένας άνθρωπος σπανίου ήθους του οποίου αξίζει να διαβαστεί ένα μέρος της απολογίας του στο στρατοδικείο. Αυτό που αναφέρεται στο γιατί θεωρούσε ότι είχε χρέος να αγωνιστεί κατά της δικτατορίας.
«Εἶχα χρέος, πρῶτον, ὡς ἄνθρωπος ἀπέναντι τῆς ἱστορίας. Ἀπέναντι δηλαδὴ ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἠγωνίσθησαν μὲ τὸν λόγον ἢ μὲ τὰ ὅπλα, ἐκείνων ποὺ ἔχυσαν ποταμοὺς αἵματος διὰ νὰ κληροδοτήσουν εἰς ἡμᾶς τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν δημοκρατίαν.
Δεύτερον, εἶχα χρέος ὡς καθηγητὴς ἀπέναντι εἰς τοὺς φοιτητάς μου. Εἰς τοὺς νέους αὐτοὺς δὲν μετέδιδα μόνον ξηρὰς ἐπιστημονικὰς γνώσεις. Τοὺς εἶχα γαλουχήσει μὲ τὴν ἰδέαν ὅτι ὀρθαὶ ἀποφάσεις ἐπὶ τῶν μεγάλων προβλημάτων τῆς χώρας λαμβάνονται μόνον μὲ τὴν δημοκρατικὴν διαδικασίαν ἐπιλογῆς, θὰ ἤμουν ἀσυνεπὴς καὶ θὰ ἐθεωρεῖτο δι’ ἐμὲ φυγομαχία ἐὰν διὰ τοῦ ἀγῶνος μου δὲν ἐδικαίωνα τὰς ἰδέας μου περὶ ἐλευθερίας καὶ δημοκρατίας ἀπέναντι τῶν φοιτητῶν μου.
Τέλος, κύριοι στρατοδίκαι, εἶχα ἕνα προσωπικὸν χρέος ἀπέναντι τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τῆς πατρίδος. Αὐτὸς ὁ λαὸς ἔκανεν πολλὰς θυσίας καὶ δαπανὰς χάριν ἐμοῦ. Μὲ ἔσπουδασεν εἰς τὰ ἑλληνικὰ πανεπιστήμια, μὲ ἔστειλεν μὲ ὑποτροφίαν δι’ ἀνωτέρας σπουδὰς εἰς τὸ ἐξωτερικόν, μὲ ἔκανεν καθηγητὴν ἀνωτάτης σχολῆς καὶ ἀνώτατον κρατικὸν λειτουργόν.
Δι’ ὅλας αὐτὰς τὰς θυσίας τί ζητεῖ ὡς ἀντάλλαγμα ἀπὸ ἐμὲ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς καὶ ἡ πατρίς; Τί ζητεῖ ἀπὸ ὅλους τοὺς πνευματικούς ἀνθρώπους; Δύο μόνον πράγματα. Νὰ προσφέρουν τὰς ἐπιστημονικάς των ὑπηρεσίας καὶ νὰ εἶναι οἱ θεματοφύλακες τῶν ἠθικῶν καὶ πνευματικῶν ἀξιῶν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Εἶχα ὑποχρέωσιν, ἑπομένως, κύριοι στρατοδίκαι, νὰ ἐξοφλήσω αὐτὸ τὸ μεγάλο χρέος μου, ἀκόμη καὶ ἐὰν παρίστατο ἀνάγκη νὰ δώσω καὶ τὴν ζωήν μου.»
ΥΓ. Και ένα προσωπικό θέμα. Ο Σάκης Καράγιωργας-μαζί με τον Νίκο Πετραλιά-μου άνοιξε τον δρόμο για τον ακαδημαϊκό χώρο. Με πήρε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Μαζί του συζήτησα το θέμα της διδακτορικής μου διατριβής. Πολύ θα ήθελα και να την είχα ολοκληρώσει μαζί του.
Πηγή: Βαγγέλης Χωράφια FB
