Σε μια φιαγορετικη ανάρτηση με έντονη συγκίνηση ο πρώην δήμαρχος Βόλου Πάνος Σκοτινιωτη αποχαιρετά τον συμμαθητή του γνωστο επιχειρηματία της πόλης Στάθη Μόκα που έφυγε από τη ζωή:
Στον Στάθη Μόκα: Αποχαιρετισμός!
Στα τέλη του 1970 το θρυλικό Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων Βόλου μεταστεγάστηκε στο νεόδμητο διδακτήριο του Αναύρου. Με τον Στάθη, τον κολλητό μου φίλο, ήμασταν στην πέμπτη τάξη του εξατάξιου γυμνασίου. Το δρομολόγιο μέχρι να τελειώσουμε και την έκτη τάξη ήταν κάθε μέρα το ίδιο: ο Στάθης ξεκινούσε το πρωί με το ποδήλατο από το Οξυγόνο που έμενε, περνούσε από την Κοραή που έμενα εγώ, και συνεχίζαμε με τα ποδήλατα μέχρι τον Άναυρο, με την παρέα καθ’ οδόν να μεγαλώνει. Το μεσημέρι κάναμε το αντίστροφο δρομολόγιο. Το περασμένο καλοκαίρι είχαμε το αντάμωμα των συμμαθητών ― μισό αιώνα από την αποφοίτησή μας! Δεν χαλάσαμε τη συνήθεια. Ο Στάθης πέρασε απ’ το σπίτι μου και πήγαμε μαζί στο τόπο της συνάντησης, στο ΝΟΒ, και μαζί επιστρέψαμε, μετά από μια υπέροχη βραδιά στην οποία, όπως πάντα, έδωσε ρέστα.
Όλ’ αυτά τα χρόνια μάς έδενε μια δυνατή φιλία. Δεν βρισκόμασταν πολύ τακτικά, αλλά κάθε φορά που συναντιόμασταν ήταν σαν μην είχε περάσει μια μέρα. Άφθονο γέλιο με το ανεξάντλητο χιούμορ του Στάθη, μπόλικος σαρκασμός και αυτοσαρκασμός, η απαραίτητη «κοινωνική κριτική», πολύ κουβέντα για τα επαγγελματικά και τα προσωπικά μας ― βγάζαμε μέχρι και τα εσώψυχά μας, αφού είχαμε απόλυτη εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο.
Την Τετάρτη, στις 7:04 το απόγευμα, και ενώ έμπαινα στο αμφιθέατρο του ΤΕΕ για την παρουσίαση του βιβλίου μου, έρχεται στο κινητό μου ένα sms από τον Στάθη: “Πάνο μου δυστυχώς μια γρίπη με κρατάει σπίτι εδώ και τρεις μέρες. Λυπάμαι πολύ που δεν θα μπορέσω να έρθω. Σου εύχομαι καλη επιτυχία φίλε. Φιλιά!”. Λίγες ώρες μετά, ο πολύτιμος φίλος μάς άφησε. Τέτοια ώρα αύριο θα του έχουμε ήδη πει το “ύστατο χαίρε”. Αβάσταχτο, δεν το χωράει ο νους!
Αντίο φίλε! Θα σε θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη. Θερμά συλλυπητήρια σε όλους τους δικούς σου ανθρώπους που ξέρω πόσο σ’ αγαπούσαν (Chris Tito Mok).
(Η φωτογραφία είναι στο γήπεδο των Τρικάλων, στις 2 Ιανουαρίου 1972 ―ήμασταν στην έκτη γυμνασίου―, στον αγώνα Α΄ Εθνικής, Τρίκαλα-Ολυμπιακός Βόλου 1-1. Ο Στάθης είναι στα αριστερά μου στη φωτογραφία, με τη σημαία. Στην ίδια παρέα και ο άλλος αγαπημένος μας φίλος, ο Σάββας, που μας άφησε το 2017. Σταθάκο, δώσ’ του χαιρετίσματα. Παιδιά, λιγοστεύουμε!).
