Ενδιαφέρον είχε η τοποθέτηση της Αντιπεριφερειάρχη Δωροθέας Κολυνδρίνη στο Συνέδριο της ΕΝΑΕ που διεξάγεται στη Ρόδο για τις γνωμοδοτήσεις στα θέματα περιβάλλοντος που εκδίδει η Περιφέρεια.
Όπως θα ακούσετε στο ηχητικό απόσπασμα που ανάρτησε στα social,η κα Κολυνδρίνη αναφορικά με τις γνωμοδοτήσεις που καλείται βάση του νόμου στα περιβαλλοντικά θέματα να δώσει η Περιφερειακή Αρχή και το Περιφερειακό Συμβούλιο, από την στιγμή που αυτές δεν γίνονται δεκτές από την κυβέρνηση, τότε δεν έχει νόημα η διαδικασία γιατί “γινόμαστε γραφικοί”.
Η κα Κολυνδρίνη ζήτησε και σωστά να δοθούν οι αρμοδιότητες έγκρισης στις Περιφέρειες για να λάβει σάρκα και οστά η Περιφερειακή διακυβέρνηση, λησμόνησε ωστόσο να αναφερθεί στην πολιτική διάσταση του θεσμού που εκπροσωπεί … δηλαδή στην υποχρέωση τόσο της ίδιας όσο και του Περιφερειάρχη, όταν διαφωνούν με πολιτικές της κυβέρνησης στα θέματα Περιβάλλοντος όπως είναι λ.χ η καύση σκουπιδιών , ή το LNG στον Παγασητικό, ΄(όπου και για τις δύο περιπτώσεις η Περιφερειακή Αρχή και το Περιφερειακό Συμβούλιο έχουν γνωμοδοτήσει αρνητικά) να συγκρούονται με την κυβέρνηση και τα υπουργεία, βρισκόμενοι στην πρώτη γραμμή του αγώνα και τις διεκδίκησης των πολιτών για ποιότητα ζωής και ένα ασφαλές και καλύτερο περιβάλλον.
Η κα Κολυνδρίνη ουσιαστικά – όπως δείχνουν και οι πράξεις της Περιφερειακής Αρχής Αγοραστού- έχει απεμπολήσει το διεκδικητικό πολιτικό χαρακτήρα της δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης απέναντι στην κεντρική εξουσία, θεωρώντας την απλώς ως το μακρύ χέρι της κυβέρνησης, στην οποία με ένα τυπικού χαρακτήρα ψήφισμα λέει τάχα ΟΧΙ με λαϊκίστικούς όρους χαϊδεύοντας τα αυτιά των πολιτών που αντιδρούν… ενώ στην συνέχεια υποτάσσεται στην όποια κυβερνητική πολιτική.
Τί θα συνέβαινε δηλ, κα Κολυνδρίνη εάν ο κ. Αγοραστός έλεγε ΟΧΙ στην κυβέρνηση και στον κ. Μπέο και μπλόκαρε με τις υπηρεσίες του τις διαδικασίες για την δημοπράτηση του φακέλου του εργοστασίου SRF /RDF του Δήμου Βόλου; Η απάντηση είναι απλή… θα είχε στο πλευρό του τους πολίτες, τους επιστημονικούς φορείς και το Πανεπιστήμιο… και απέναντι του το Υπουργείο Περιβάλλοντος και τον κ. Μπέο που πλέον δεν τον βρίζει με χυδαίους χαρακτηρισμούς, αλλά είναι φίλοι και τον αποκαλεί Κώστα. Θα έπρεπε, λοιπόν, ως αιρετός εκπρόσωπος των πολιτών ν’ αναλάβει το πολιτικό κόστος και να τα “σπάσει” μέσω της διεκδίκησης και της εναλλακτικής πρότασης που θα έβαζε στο τραπέζι… με αυτούς αυτούς με τους οποίους τώρα συνεργάζεται για την υλοποίηση αυτού του έργου, για το οποίο υποτίθεται ότι είναι αντίθετος, αφού είστε αντίθετοι με την καύση σκουπιδιών.
Εν κατακλείδι, ενώ το αίτημα οι Περιφέρειες να έχουν κανονιστική αρμοδιότητα για τις γνωμοδοτήσεις είναι σωστό… χρησιμοποιείται εθιμικά και στην πραγματικότητα ως άλλοθι από την κα Κολυνδρίνη και τον κ. Αγοραστό, για να βγάλει η Περιφερειακή Αρχή την “ουρά της απ’ έξω” από την ευθύνη της πολιτικής διάστασης του χαρακτήρα της δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης, η οποία δεν υπάρχει μόνο για να μοιράζει τα λεφτά του ΕΣΠΑ και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων ως βασικός βραχίονας της πολιτείας για την υλοποίηση έργων, αλλά και για να διεκδικεί και να συγκρούεται με την κεντρική εξουσία, όποτε και εάν αυτό απαιτηθεί, στο όνομα και το συμφέρον των πολιτών που την εκλέγουν.
ΥΓ: Το αίτημα να δοθεί η κανονιστική αρμοδιότητα στη Περιφερεια των γνωμοδοτήσεων στα περιβαλλοντικά θέματα, θυμίζει το αίτημα του κ. Αγοραστού να του δοθεί η αρμοδιότητα του Περιφερειακού του Βόλου. Δώδεκα χρόνια δεν διεκδίκησε και δεν έκανε τίποτε για τον Περιφερειακό από τις κυβερνήσεις και δύο χρόνια τώρα που του δόθηκε η αρμοδιότητα της επικαιροποίησης της μελέτης του έργου ακόμη δεν την έχει δημοπρατήσει…
