Μετά το σημερινό σε ανακοίνωση του Δήμου “δεν μας χέζεις ρε Νταλαρα” και τον νέο οχετό Μπέου εναντίον των 134 καλλιτεχνών που υπέγραψαν ψήφισμα εναντίον του, όπου μεταξύ των πολλών άλλων απίστευτων χαρακτηρισμών, αποκαλεί “τύπους” – ποιος ο Μπέος;- τον Νταλάρα, τον Κιμούλη, τη Γαλάνη, την Αρβανιτάκη, τον Θηβαίο, την Φαραντούρη, τη Μποφίλιου, τη Κονιόρδου, τον Π.Βούλγαρη και τόσους άλλους… κάθε Βολιώτης θα έπρεπε κανονικά να αισθάνεται δυστυχής που επέτρεψε στον εν λόγω “κύριο” να εκλεγεί Δήμαρχος της πόλης. Δεν συμβαίνει ωστόσο αυτό. Ούτε ο Γ.Γ. Τουρισμού, δημοτικός σύμβουλος & βιομήχανος Κώστας Λούλης νιώθει κάπως… -είναι αυτός που “ξέπλυνε” πολιτικά, στήριξε και έβγαλε τον Μπέο- , ούτε η Ζέττα Μακρή, ούτε ο Αγοραστός, ούτε οι άλλοι βουλευτές και πολιτικοί παράγοντες της ΝΔ της πόλης στον βαθμό που συνέβαλαν στην εκλογική του επικράτηση, νιώθουν άβολα. Αρκούνται στο να κάνουν το κορόιδο, πως δεν τους αφορά το θέμα…άλλωστε ποιος θα τους ζητήσει εξηγήσεις, ο Άδωνις Γεωργιάδης που λέει ότι είναι φίλος με τον Μπέο, ο Χαρδαλιάς που λέει ο Μπέος ότι είναι φίλοι, ή ο πρώην κνίτης υπουργός Εσωτερικών Τάκης Θεοδωρικάκος που ζει το υπουργικό του όνειρο φροντίζοντας να μην συναντήσει τον Μπέο ενώ οι άλλοι υπουργοί το κάνουν; Κανείς… Ούτε θα ενοχληθουν όμως, εργολάβοι και επιχειρηματίες της πόλης που βρέθηκαν στο πλευρό Μπέου ή της νέας ομάδας ως χορηγοί … ούτε οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι μηχανικοί -μορφωμένοι άνθρωποι υποτίθεται- που έκαναν το ίδιο. Ο Μπέος είναι γνωστός ποιος είναι λένε .. κάνει ότι γουστάρει, λέει ότι θέλει… συνέπειες δεν έχει… Άλλωστε το μεγάλο του ατού δεν είναι ότι κατεβάζει στιγμιαία στο επίπεδο του όλους με όσους συνεργάζεται, αλλά ότι ανεβαίνει αυτός στο δικο τους… και ουσιαστικα τους βγάζει τον άλλο τους εαυτό… εκείνο το κρυμμένο φοβισμένο ανθρωπάκι του μικροσυμφεροντός που τους λέει να “κάνουν τον Αλέκο” στις ασχήμιες, να μην ανακατεύονται στους τσακωμούς άλλων, έστω και εάν το διακύβευμα είναι ο αέρας που αναπνέουμε ή το νερό που πίνουμε. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως ο εκλεγμένος Δήμαρχος Μπέος ως πολιτικό φαινόμενο είναι το ίδιο επικίνδυνος, όσο επικίνδυνος ήταν και ο εκλεγμένος Μιχαλολιάκος… γιατί απολαμβάνει τα προνόμια της δημοκρατικής εκλογής του οδηγώντας συνειδητά τη δημοκρατία σε στρέβλωση.. εγκαθυδρίοντας την “ζωντανή του δημοκρατια” δηλ, τη Μπεοκρατία… Δεν είναι το “τέρας” που συνηθίζει η κοινωνία κατά τον “τύπο” Μάνο Χατζιδάκι … είναι το “τέρας” σύμπτωμα που αυτή παράγει όταν το πολιτικό της προσωπικό απέτυχε, είναι μικρό, ο λαϊκισμός και η ακροδεξιά ρητορική συνδέονται με το μικρό ή το μεγαλύτερο συμφέρον, όταν οι πολίτες στην παραζάλη των προβλημάτων, των κόμβων και της λάμψης από τα λαμπάκια, επιτρέπουν τη πολιτική τους διάσωση τους συνειδητά σε αυτό που προφανώς είναι λάθος. Η κατάντια του Βόλου δεν είναι ακριβώς ο Μπέος… είναι ότι κανείς από όσους θα έπρεπε… δεν λένε αυτοί στον Μπέο σε όλα τα επίπεδα, εκείνο που λέει αυτός στον Νταλάρα: “Δεν μας χέζεις εσύ ρε Μπέο”;
