Εκδήλωση τιμής και μνήμης στους αλύγιστους αγωνιστές που σύρθηκαν στο Έκτακτο Στρατοδικείο Βόλου την περίοδο 1946-1951, κατά τη διάρκεια του ένοπλου αγώνα του ΔΣΕ αλλά και στη συνέχεια, πραγματοποίησαν η ΚΟ Μαγνησίας του ΚΚΕ και το Παράρτημα Βόλου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ το απόγευμα του Σαββάτου στο κτίριο του Πανεπιστημίου στην παραλία.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Βασίλης Μεταξάς, γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Μαγνησίας του ΚΚΕ, που μεταξύ άλλων, ευχαρίστησε την Πρυτανεία και τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας για τη θετική απάντησή τους στην πρόταση του Κόμματος για την τοποθέτηση της αναθηματικής πλάκας.
Την κεντρική ομιλία έκανε ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ακολούθησε ένα μικρό αφιέρωμα, με αφήγηση χρονικού για αγωνιστές που καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν.
Αμέσως μετά έγιναν τα αποκαλυπτήρια αναθηματικής πλάκας στον εξωτερικό χώρο του κτιρίου.
Ο Κύριλλος Παπασταύρου στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Στεκόμαστε με απέραντο σεβασμό και αίσθημα τιμής απέναντι στους αλύγιστους της ταξικής πάλης, στους εκατοντάδες κομμουνιστές, αγωνιστές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, που στάθηκαν όρθιοι υπερήφανοι απέναντι στη βία και στην καταστολή του αστικού κράτους, βασανίστηκαν, σύρθηκαν σε στημένες δίκες, καταδικάστηκαν, έζησαν τη μισή ζωή τους στα κάτεργα και τις εξορίες ή βρέθηκαν αντιμέτωποι με το εκτελεστικό απόσπασμα.
Τους τιμάμε , εμπνεόμαστε από το παράδειγμα τους, την ηρωική θυσία και προσφορά τους, οι παρακαταθήκες τους είναι ανεκτίμητες, έχουν περάσει στο γενετικό κώδικα του Κόμματος μας, έχουν καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το τι Κόμμα είμαστε σήμερα. Αποτελούν όμως και παραδείγματα με ευρύτερη σημασία για κάθε νέο άνθρωπο, για κάθε νέο αγωνιστή, ειδικά σε συνθήκες που κυριαρχούν πρότυπα σαπίλας ενός συστήματος που τίποτα προοδευτικό δεν έχει να προσφέρει στην ανθρωπότητα.
Εκπληρώνουμε ένα σημαντικό χρέος στην ιστορική μνήμη με τον εντοιχισμό της αναθηματικής πλάκας που θα θυμίζει σε όλους, ότι εδώ και σε αυτό το μέρος δικάστηκαν και καταδικάστηκαν εκατοντάδες άνδρες και γυναίκες, που το μόνο έγκλημα τους ήταν ότι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της εργατικής –λαϊκής πάλης για το δίκιο της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Στον αγώνα για μια κοινωνία που θα έχει ως μέτρο της το μπόι των εργαζόμενων ανθρώπων και όχι το δίκαιο, τα συμφέροντα της κοινωνικής μειοψηφίας των λίγων, των καπιταλιστών».
Στη συνέχεια, ο Κύριλλος Παπασταύρου, αναφέρθηκε στο πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο στήθηκε η τεράστια «βιομηχανία» καταστολής και διώξεων, η προσπάθεια σύνθλιψης και εξόντωσης του κινήματος την οποία οργάνωσε το αστικό κράτος, ειδικά μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και κατά τη διάρκεια του ένοπλου αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, αλλά και στη συνέχεια.
Μεταξύ άλλων σημείωσε πως: «πρέπει να αναγνωρίσουμε στην αστική τάξη το υψηλό ταξικό κριτήριο και την αποφασιστικότητα της , δεν δίστασε πουθενά , δεν υπήρξε έγκλημα που δεν πραγματοποιήθηκε με κάθε «νόμιμο» και «παράνομο» μέσο, δεν άφησε κανένα νομικό παραθυράκι, δεν υπήρξε εφεδρεία που δεν αξιοποίησε δίνοντας έναν αγώνα ζωής και θανάτου, συνειδητοποιώντας πολύ καλύτερα από τον αντίπαλο της, τους κινδύνους που αντιμετώπιζε προκειμένου να αφοπλίσει το λαό αλλά όχι μόνο, να τσακίσει την οργάνωση του, τη ραχοκοκαλιά του εργατικού-λαϊκού κινήματος, τη πρωτοπόρα δύναμη του που μπορούσε να δώσει διέξοδο στην πάλη του σε ανατρεπτική, επαναστατική κατεύθυνση, δηλαδή το ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη του».
Έπειτα, αναφέρθηκε σε σημαντικές δίκες που πραγματοποιήθηκαν στο έκτακτο στρατοδικείο, υπενθυμίζοντας ότι συνολικά, οι κατηγορούμενοι που σύρθηκαν σ’ αυτό έφτασαν τους 1.289, εκ των οποίων οι 202 καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκατοντάδες ακόμα σε δεκάδες χρόνια φυλακή και ισόβια. Από τους 202, εκτελέστηκαν τελικά, λόγω μέτρων αμνήστευσης ή λόγω ηλικίας οι 127, 113 άνδρες και 14 γυναίκες, μεταξύ των οποίων και ένας φαντάρος του εκτελεστικού αποσπάσματος που αρνήθηκε να πυροβολήσει και εκτελέστηκε από τον επικεφαλής αξιωματικό, στο Καζανάκι. Ο αγώνας ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στον
ιμπεριαλιστικό
πόλεμο είναι κρίσιμο ζήτημα ζωής και θανάτου.
Ο Κύριλλος Παπασταύρου, έκανε αναλυτική αναφορά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ουκρανία, αναδεικνύοντας μεταξύ άλλων τον κίνδυνο γενίκευσης του, αλλά και το γεγονός ότι, με ευθύνη της ελληνικής αστικής τάξης που έχει διαλέξει να αποτελεί βασικό πυλώνα του ΝΑΤΟϊκού μπλοκ δυνάμεων, μετατρέπεται όλη η χώρα σε ένα ορμητήριο πολεμικής εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, αλλά ταυτόχρονα και σε πιθανό στόχο αντιποίνων, εκθέτοντας έτσι τον ελληνικό λαό σε μεγάλους κινδύνους.
Μίλησε για την Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις, με την οποία, εκτός από την αεροπορική Βάση Λάρισας και τη Βάση Αεροπορίας Στρατού Στεφανοβικείου, εντάσσεται και το στρατόπεδο «Γεωργούλα» στο Βόλο.
