του Μάνθου Δραμητινού, υποψήφιου βουλευτή Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Η εφαρμογή της κοινωνικής πολιτικής, γνωρίζουμε ότι χρειάζεται τόσο την πολιτική βούληση του κράτους και των θεσμών του για να οργανωθεί και να χρηματοδοτηθεί, όσο και την τοπική αυτοδιοίκηση που πάντα θα βρίσκεται πιο κοντά στους πολίτες από τις
κεντρικές κρατικές υπηρεσίες.
Δυστυχώς δεν εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα όταν μιλάμε για κοινωνική πολιτική. Για κάποιους μπορεί να είναι η συνέχιση της φιλανθρωπίας με σύγχρονο περιτύλιγμα, για κάποιους άλλους ευκαιρία για κέρδη και για κάποιους άλλους άχρηστες σπατάλες για
τους φτωχούς.
Για την αριστερά, που ιστορικά ανέπτυξε στην Ευρώπη θεσμούς και υπηρεσίες στήριξης των ατόμων που πλήττονται από τις παρενέργειες του συστήματος και καταλήγουν στη φτώχεια, είναι μια υποχρέωση των δημόσιων θεσμών να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους προς τους ανθρώπους που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Η κοινωνική πολιτική θα πρέπει να δίνει δεύτερες ευκαιρίες στους ανθρώπους, να εξασφαλίζει ότι ο φαύλος κύκλος της φτώχειας δεν θa κληρονομείται στα παιδιά των φτωχών νοικοκυριών και θα διασφαλίζει ότι όλοι οι άνθρωποι θα έχουν τα ελάχιστα έστω μέσα για να ζήσουν αξιοπρεπώς και ισότιμη πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες.
Η χώρα μας δεν συμμετείχε στην οργάνωση κοινωνικών υπηρεσιών που εξελίχθηκαν
τα μεταπολεμικά χρόνια στην Ευρώπη των προοδευτικών κυβερνήσεων -ιδιαίτερα
των δεκαετιών του 6ο και του 70. Τα μόνα που γνωρίσαμε στην Ελλάδα τα μεταπολεμικά χρόνια ήταν τα ιδρύματα της Φρειδερίκης και ο ΕΟΠ ο Εθνικός Οργανισμός Πρόνοιας, που απείχε έτη φωτός από τα σύγχρονα συστήματα κοινωνικής φροντίδας. Αλλά και αυτός ακόμη ο αμαρτωλός ΕΟΠ δεν υπάρχει πια -καταργήθηκε επί Σημίτη- χωρίς να αντικατασταθεί με κάτι άλλο, αφήνοντας μια προνοιακή πραγματικότητα, αποσπασματική, χωρίς ενιαίο σχέδιο, με απίστευτες επικαλύψεις και σπατάλη πόρων καταλήγοντας σε μια εικονική πραγματικότητα αλληλεγγύης που ελάχιστα βοηθάει στις ;iσες ευκαιρίες και την ισότιμη πρόσβαση των πολιτών σε αγαθά και υπηρεσίες.
Τι λείπει λοιπόν και τι καλούμαστε να φτιάξουμε από την αρχή;
• Για να ξεκινήσουμε θα πρέπει να φτιάξουμε πρώτα απ΄όλα ένα ΝΌΜΟ ΠΛΑΊΣΙΟ για την κοινωνική πολιτική που σήμερα δεν υπάρχει. Χωρίς πυξίδα και οδηγό θα καταλήγουμε συνεχώς σε αντιφατικές εγκυκλίους, αποσπασματικούς νόμους και κοινωνικά άλλοθι για διασφάλιση περισσότερων ευρωπαϊκών χρημάτων που θα καταλήγουν στις τσέπες εργολάβων.
• Να περάσουμε από το εξευτελιστικό χαρτζιλίκι των διαφόρων σημερινών pass, στην εμπέδωση μιας αντίληψης ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΟΣ στην αξιοπρέπεια των πολιτών
• Να δεσμεύσουμε επαρκείς οικονομικούς και άλλους πόρους για την κοινωνική φροντίδα, που θα μπορούσαν να προκύψουν από το χτύπημα της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα, από την αναδιανομή του πλούτου με μοχλό το κράτος και από τη συνέργεια και την ενοποιημένη λειτουργία μη λειτουργικών έως σήμερα προνοιακών υπηρεσιών.
• Να στελεχώσουμε τις προνοιακές υπηρεσίες με τον κόσμο που χρειάζονταιγια να λειτουργούν σωστά
• Να αναδιοργανώσουμε τα διοικητικά δικαστήρια ώστε οι πολίτες να μπορούν να αμφισβητούν άδικες αποφάσεις αποκλεισμού από προνοιακή βοήθεια εξαιτίας ρατσιστικών, στερεοτυπικών η πελατειακών αντιλήψεων.
• Να βάλουμε στο κέντρο των υπηρεσιών μας το παιδί, τη νέα γενιά πολιτών που θα πρέπει να μεγαλώνει σε συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης και ίσων ευκαιριών.
• Να δημιουργήσουμε εστιατόρια και να εισάγουμε προληπτική ιατρική τουλάχιστον στα σχολεία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης και να φτιάξουμε γραφεία επαγγελματικού προσανατολισμού μέσα σε όλα τα λύκεια της χώρας, διασφαλίζοντας έτσι ότι κανένα παιδί δεν θα μένει χωρίς φαγητό, πρόληψη και προαγωγή υγείας και επαγγελματική καθοδήγηση, ανεξαρτήτως του μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου των γονιών τους.
• Να ασχοληθούμε σοβαρά για την σταδιακή εγκατάλειψη των γκέτο των φτωχών (όπως είναι π.χ. οι οικισμοί των Ρομά, οι απαράδεκτες συνθήκες κατοικίας για τις οικογένειες μεταναστών και προσφύγων) που αναπαράγουν τη φτώχεια και τη δυστυχία στο άπειρο.
• Να αντιμετωπίσουμε την ενδοοικογενειακή βία και την οπισθοδρομική ματσίλα της βίας κατά των γυναικών
• Να σταματήσουμε τις πρακτικές να κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί και να διαθέσουμε πόρους και σοβαρότητα για να τα αντιμετωπίσουμε και να τα λύσουμε
