Βουτιές στη θάλασσα εσείς και παραλίες, μουσικάρες και ύπνο κάτω από τα αστέρια εμείς στο βουνό
Αυτό το τριήμερο δύο ήταν τα τινά στο Instagram- ή ήσουν στο Helmos Mountain Festival και «βομβάρδιζες» τους φίλους σου με τα πιο τέλεια Stories, ή δεν ήσουν και σε βομβάρδιζαν άλλοι.
Πάντως οι πιθανότητες να μην είδες/ άκουσες/ έχεις την παραμικρή ιδέα τι μαγικό έγινε για τρεις μέρες στους πρόποδες του Χελμού, στα Καλάβρυτα, είναι από ελάχιστες ως μηδενικές.
Γιατί όντως έγινε κάτι μαγικό. Ξεκινήσαμε για ένα τριήμερο μουσικό φεστιβάλ στο βουνό και καταλήξαμε να βιώσουμε κάτι σαν μέθεξη στη φύση, με background την πιο τέλεια πανσέληνο και ένα line up μερικών από τα πιο εμπορικά ονόματα του είδους- Novel 729, Παύλος Παυλίδης και Γιάννης Αγγελάκας, Χατζηφραγκέτα, Εισβολέας και Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Σπύρος Γραμμένος, Γιάννης Χαρούλης και Σωκράτης Μάλαμας.
Οι οδηγίες εξαρχής πολύ συγκεκριμένες, ειδικά ενόψει κακοκαιρίας. Εξάλλου όδευες σε χιονοδρομικό κέντρο και υψόμετρο 1.700 μέτρων. Σίγουρα δεν έχω κοιτάξει πιο εμμονικά δελτίο καιρού όσο την τελευταία εβδομάδα. Και συνέβη περίπου το εξής- πριν πάμε, η πρόγνωση για βροχές και θερμοκρασίες το βράδυ το πολύ 6 βαθμών Κελσίου έφερε τον πανικό. Κι αφού πήγαμε, η επαλήθευση της πρόγνωσης έφερε παραδόξως την ευτυχία.
Γιατί δεν ξέρω πώς, αλλά το να ξυπνάς ανάμεσα στα έλατα με μια χειμωνιάτικη λιακάδα, που διαδέχονταν σύννεφα και μεσημεριανή καταιγίδα για να καταλήξεις τελικά κάτω από έναν ξάστερο ουρανό, χορεύοντας και τραγουδώντας ήταν το λιγότερο εμπειρία ζωής. Και το επιβεβαιώνουν περίτρανα οι εκατοντάδες σκηνές που έβλεπες κυριολεκτικά παντού, γιατί κάπου 12.000 άνθρωποι κοιμηθήκαμε τρεις νύχτες κάτω από τα αστέρια.
Ελεύθερο κάμπινγκ, λοιπόν, στους 6 βαθμούς Κελσίου με αδιάβροχα, μπουφάν, σκουφιά, κασκόλ και γάντια, κρατώντας στο χέρι μια μπίρα ή μια ψημένη ρακή, να χοροπηδάς μαζί με χιλιάδες άλλους θαρραλέους σαν κι εσένα, που αψηφήσαμε την κακοκαιρία για να κουνήσουν πειρατικές σημαίες παρέα με τον «Θανασάρα» τους, να ακούσουν αυτό το «γεια σου παρέα» του Γιάννη και να φωνάξουν για εκατομμυριοστή φορά «Ρε Σωκράτη, τι λες τώρα, που θα παίζεις ως τις 4 η ώρα» (FYI έπαιζε ως τις 3 το ξημέρωμα).
Και αναφέρω ενδεικτικά αυτούς τους τρεις, γιατί δεν υπήρξε ούτε ένα όνομα που να έπαιξε μουσική χωρίς χιλιάδες κόσμου από κάτω να παραληρεί. Και γίναμε όλοι μια τεράστια παρέα, που σίγουρα ταλαιπωρήθηκε λιγάκι σε κάποιες φάσεις, αλλά «εντάξει, δεν πειράζει ρε παιδιά, πρώτη χρονιά γίνεται», ήταν πάνω κάτω η αντίδραση όλων.
Και κάπου εκεί που άρχισες να νιώθεις ίσως λίγο «εξωγήινος» ποζάροντας με μπουφάν αρχές Ιουνίου, όταν οι υπόλοιποι ανέβαζαν φωτογραφίες από παραλίες, κι ίσως μέσα σου άφησες ασυνείδητα ελεύθερη και μια μικρή απογοήτευση να σε ψιλοκαταβάλει που «τέλειο το τριήμερο, αλλά φάγαμε πολύ κρύο», ήρθε σαν από μηχανής θεός η Δευτέρα (τέταρτη και τελευταία μέρα του φεστιβάλ) και μαζί η Ιουλία Καραπατάκη με τους Γκιντίκι και guest τον Εισβολέα.
Και η πλατεία στα Καλάβρυτα θύμισε πανηγύρι στην Ικαρία με χιλιάδες κόσμου να χορεύει ξέφρενα κάτω από έναν απίθανο ήλιο που άφησε ξεχασμένα πια τα μπουφάν μέσα στα αυτοκίνητα, δίπλα στους χοντρούς υπνόσακους και τα σκουφιά μέχρι το επόμενο Helmos Mountain Festival.
Πηγή: LIFO
