Του Ισσονα Αποστολάκη
Which Side Are You On?
΄΄Monaco” edition
Αν το 2014 υπήρχε μια δικαιολογία για όσους υπήρξαν ανυποψίαστοι σχετικά με το τι θα σήμαινε μια δημαρχία Μπέου στον Βόλο, πλέον μετά από 8 χρόνια όλα τα λόγια έχουν στερέψει. Προσωπικά ποτέ δεν μου άρεσε η μικροπολιτική και αυτή την άποψη έχω σαν οδηγό, σαν στάση ζωής. Το πρόβλημα με την κατάσταση στον Βόλο είναι πολύπλευρο, σύνθετο και έχει βαθιές ρίζες.
Ευθύνες υπήρξαν τόσο σε επίπεδο πόλης (αυτοδιοίκηση, φορείς, τοπική κοινωνία χωρίς όραμα και κοινό αφήγημα κλπ) που άφησαν ανοικτή την κερκόπορτα ή μάλλον ορθάνοικτη πόρτα για το μεγάλο ρεσάλτο στην εξουσία, από ένα σύστημα το οποίο είναι ότι πιο αισχρό έχει δει ποτέ η πόλη.
Η ευθύνη δε κομμάτων εδράζεται κυρίως στο ότι επί τόσα χρόνια δεν θεωρούν απόλυτη προτεραιότητα την πλήρη απαξίωση, γελοιοποίηση και καταβαράθρωση των θεσμών (δικαιοσύνη, ελεγκτικοί μηχανισμοί, Υπουργεία, σχεδόν τα πάντα) και δεν ανέδειξαν στις πραγματικές διαστάσεις το πρόβλημα.
Και το πρόβλημα πρέπει να ειπωθεί καθαρά. Ζούμε σε ένα κλίμα εκμαυλισμού με την επικράτηση και κυριαρχία ενός παράλληλου συστήματος εξουσίας.
Εκμαυλισμός λέγεται και όποιος δεν το βλέπει βαυκαλίζεται.
Η περίπτωση του ΚΙΝΑΛ δεν είναι η μόνη, είναι όμως ενδεικτική. Σε καμία περίπτωση δεν θα κάνω υποδείξεις σε ένα πολιτικό χώρο πως θα λύσει το πρόβλημα του, το να σέρνεται δηλαδή πίσω από το τοπικό καθεστώς, κλίνοντας τα μάτια στην περεταίρω διάβρωση της τοπικής κοινωνίας. Υπάρχει όμως πρόβλημα ας συμφωνήσουμε σε αυτό (για άλλο πολιτικό φορέα το ΣΥΡΙΖΑ και την ατολμία ή μικρή σε σχέση με τις απαιτήσεις των καιρών διάθεση να σκύψει πάνω στο πρόβλημα θα επανέλθω).
Θα έλεγε κανείς ότι η εποχή Μπέου είναι αποκαλυπτική για όλους και μια ευκαιρία να φανεί το πραγματικό πρόσωπο όλων μας.
Για τους πολιτικούς, για τους φορείς της πόλης, για τους επιχειρηματίες, για τους ασκούντες εξουσία και τους έχοντες ευθύνη, πολιτική, οικονομική και κοινωνική, για τα κόμματα, για τις συλλογικότητες και τα κινήματα.
Γιατί δεν μπορεί να βρίσκεται κάποιος ταυτόχρονα και στις δύο όχθες ενός ποταμού ( αν και με τον Α. Μπέο μας χωρίζει άβυσσος).
Τώρα λοιπόν θα φανεί το μπόι του καθενός.
