Του Νίκου Παπαπέτρου
Στην μια πόλη ο πρώτος πολίτης διοικεί και οι άλλοι ελέγχουν.
Στην άλλη πόλη ο έλεγχος απαγορεύεται και ο πρώτος πολίτης, ζητώντας να τον προσκυνούν σαν Θεό, αυτοϊκανοποιείται.
Στην μια πόλη όταν οι πολίτες μαζεύονται για να συζητήσουν, ο πρώτος πολίτης είναι εκεί.
Στην άλλη πόλη για μπάνια.
Στην μία πόλη τους βλέπουν και τους ακούν όλους.
Στην άλλη πόλη βλέπουν περικεφαλαίες, αλογοουρές και ακούν κραυγές.
Στην μια πόλη η ανάγκη για συλλήψεις είναι ελάχιστη.
Στην άλλη πόλη συλλαμβάνονται οι πολίτες προκαταβολικά για να μην παρανομήσουν και όταν παρανομούν αυτοί δεν συλλαμβάνονται.
Στην μία πόλη το να βρίζει, να απειλεί και να δέρνει κάποιος, είναι παρανομία.
Στην άλλη πόλη μαγκιά.
Στην μια πόλη η καταγγελία της παρανομίας αυτονόητη.
Στην άλλη πόλη ανόητη.
Στην μία πόλη δουλεύουν το πρωί και συνεδριάζουν το βράδυ.
Στην άλλη πόλη δουλεύουν την νύχτα και συνεδριάζουν το πρωί.
Στην μια πόλη κοιτάνε τα σχολεία, τους δρόμους, τις πλατείες κλπ
Στην άλλη πόλη τα λαμπάκια και τα καθρεφτάκια.
Στην μία πόλη, στο θέατρο του παραλόγου, πρωταγωνιστούν ηθοποιοί «μυστόκλες» και «μαμές»
Στην άλλη πόλη πρωταγωνιστούν ηθοποιοί «λέρες», «μεθηστόκλες», «φτερούδες», «φαλακροκόρακες» και «σαπιοκοιλιές».
Στην μια πόλη κατοικούν «άπλυτοι» που φωνάζουν.
Στην άλλη πόλη «βρωμιάρηδες» που είναι μουγκοί.
Η μια πόλη έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Η άλλη πόλη μόνο παρόν και καθόλου μέλλον.
Στην μια πόλη τα νέα τα γράφουν οι δημοσιογράφοι και τα μαθαίνουν οι πολίτες από τις εφημερίδες.
Στην άλλη πόλη γράφονται στα χαρτιά τουαλέτας (toilet paper) από κράχτες, τελάληδες και κοράκια.
Στην μια πόλη κάνει κουμάντο το κράτος.
Στην άλλη πόλη το «παρακράτος».
Στην μία πόλη δουλεύουν.
Στην άλλη πόλη σε δουλεύουν.
Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΠΟΛΗ;
