Της Αννίτας Πρασσά
Μία σπάνια Κυρία έφυγε από κοντά μας σήμερα, η Αγνή Γκιζίκη-Σκουζού, αυτή η δυναμική Γιαννιώτισσα που επί χρόνια έκανε πράξη τις αρχές του Εθελοντισμού.
Την πρωτογνώρισα το 2003 όταν ως πρόεδρος των «Φίλων του Αχιλλοπούλειου Νοσοκομείου Βόλου» ζήτησε τη συνεργασία των ΓΑΚ για τη συγγραφή της ιστορίας του ιδρύματος και από την αρχή υπήρξε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας που με τα χρόνια εξελίχθηκε σε μια δυνατή φιλία. Η ανοιχτωσιά της, η ευρύτητα της σκέψης της, η μεγαθυμία της, η τόλμη της, η ανιδιοτέλειά της, η αφειδώλευτη προσφορά της πάντα με γοήτευαν πάνω της. Ήταν άνθρωπος με κιμπάρικη καρδιά και ψυχή, με όραμα, που έδινε πνοή σε ό,τι καταπιανόταν. Δεν υπήρχαν εμπόδια για την Αγνή όταν ήθελε να κάνει κάτι που αφορούσε το κοινό καλό και φυσικά όταν πίστευε ότι έχει δίκιο. Όπως η πρωτοβουλία της το 1997 για την ίδρυση των «Φίλων του Αχιλλοπούλειου Νοσοκομείου Βόλου», το καμάρι της, που μέχρι σήμερα προσφέρει απίστευτες υπηρεσίες στους ασθενείς. Όπως η ιδέα της για τη διοργάνωση συλλαλητηρίου στο Βόλο τον Ιούνιο του 2005 για την επίσπευση της νέας πτέρυγας του Αχιλλοπούλειου. Για το έργο της οι «Φίλοι» βραβεύτηκαν, μετά από πρόταση των δημοσιογράφων του Βόλου, δύο φορές στην Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού από την Προεδρία της Δημοκρατίας και το Υπουργείο Υγείας (2001, 2005), επίσης από το Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας (2002), το Σύλλογο Νεφροπαθών κ.λπ. Η ίδια η Αγνή από το Λύκειο Ελληνίδων Βόλου (2005) για το κοινωνικό της έργο και την προσφορά της στον εθελοντισμό.
Η Αγνή μεγάλωσε σε μια πολύ δεμένη οικογένεια των Ιωαννίνων με δυο αγαπημένους και ερωτευμένους γονείς που μετέδωσαν στα τέσσερα παιδιά τους, τρία κορίτσια και έναν γιο, αξίες ζωής, όπως την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια, τη φροντίδα για τον συνάνθρωπο, αξίες που η Αγνή αποδείκνυε με κάθε τρόπο όχι μόνο στην κοινωνική της ζωή, αλλά και στην καθημερινότητά της. Έχοντας βιώσει από μικρό παιδί την τραυματική εμπειρία των κοινωνικών φρονημάτων και των διώξεων του αριστερού πατέρα, ποτίστηκε με τις αρχές της ισότητας και του φιλελευθερισμού που χαρακτήριζαν κάθε της κίνηση και απόφαση.
Πτυχιούχος της Σχολής Νηπιαγωγών, εργάστηκε για λίγα χρόνια μέχρι που παντρεύτηκε με τον Πασχάλη Σκουζό και έκτοτε αφοσιώθηκε στην οικογένειά της και ειδικά στην ανατροφή του αγαπημένου της Αλέξανδρου και αργότερα των δύο εγγονών της, Πασχάλη και Βασίλη που πάντα καμάρωνε για την εξέλιξή τους, καθώς και για την μητέρα τους Χριστίνα.
Ωστόσο ποτέ δεν παραμέλησε τα πνευματικά της ενδιαφέροντα και με την πρώτη ευκαιρία, ως ενήλικη πλέον, απόκτησε και δεύτερο πτυχίο από το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Μεγάλη επίσης η αγάπη της για το βιβλίο και η αντίστοιχη προσφορά της στα λογοτεχνικά μαθήματα της ΧΕΝ, η αγάπη της για το λαϊκό πολιτισμό και η συμβολή της στο «Λύκειο Ελληνίδων», η αγάπη της για το θέατρο που αποδεικνύει η εξαιρετική συλλογή της που μας δώρισε στα ΓΑΚ Μαγνησίας. Η μεγαλύτερη αγάπη της όμως ήταν τα Γιάννενα και η Ήπειρος και η δραστηριοποίησή της στην «Ηπειρωτική Αδελφότητα Βόλου» ήταν έντονη και συνεπής για πολλές θητείες. Πάντα κουβαλούσε μέσα της την πατρίδα της και στο σπίτι της είχε φροντίσει να έχει ένα δωμάτιο με διακόσμηση που θύμιζε τις ρίζες της, το «γιαννιώτικο» δωμάτιο όπως το έλεγεκαι που ήταν ο πολύ προσωπικός της χώρος.
Τα λόγια είναι πολύ λίγα για να περιγράψουν την πληθωρικότητα της Αγνής. Για μένα προσωπικά υπήρξε μια εξαιρετική Φίλη και το κενό της απουσίας της θα είναι πάντα αισθητό. Θα μου λείψουν το χιούμορ της, η ζωντάνια της, το κέφι της για τη ζωή, η θυμοσοφία της, τα εύστοχα σχόλια και οι παρατηρήσεις της.
Αγαπητοί Αλέξανδρε, Χριστίνα, Πασχάλη και Βασίλη, θερμά συλλυπητήρια και ας την θυμόμαστε πάντα εν ειρήνη.
Πηγη: ,FB
